1) есці або піць паволі, з асалодай, стараючыся адчуць смак чаго-н.;
2) спрабаваць якую-н. страву або пітво;
3) перан. цешыцца з чаго-н., радавацца чаму-н. (напр. с. навіну).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
абе́ручкі, прысл.
Разм. Тое, што і аберуч. І ты, слуга такога бога, яго аберучкі ўздымаў і разам з ім мяне, нябогу, крывёй нявіннай абліваў?Дубоўка.У раненага загарэліся вочы, ён аберучкі хапіў біклагу і пачаў прагна піць.С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рыпе́ць, ‑піць; незак.
Утвараць рып, скрыпець. Падлога рыпіць. Боты рыпяць. □ Цягнік грукаў, рыпеў і калываўся, як стары нямазаны воз, спыняўся на кожным паўстанку.Грахоўскі.Рыпіць пад нагамі снег, прыемна пашчыпвае шчокі лёгкі мароз, а ты ідзеш і думаеш...Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Пачапе́нька ’кошык’ (лун., Сл. Брэс.). Не зусім ясна (невыразная ілюстрацыя запісу). Можна меркаваць, што да папа‑ піць < чапляць (гл.). У такім выпадку гэта быў першапачаткова спецыфічны кошык.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Піва́к ’п’яніца’ (Ян.), ’піток’ (ТС). Да піва́ць — дзеяслоў шматразовага дзеяння ад піць (гл.). Суфікс ‑ак з экспрэсіяй зніжанасці прыўносіць значэнне назвы асобы па схільнасці да адпаведнага дзеяння.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
medicine[ˈmedsn]n.
1. медыцы́на;
study medicine вывуча́ць медыцы́ну
2. ляка́рства (асабліва якое п’юць);
take medicine прыма́ць/піць ляка́рства
♦
take one’s medicine (like a man) прыма́ць непрые́мную сітуа́цыю/па кара́нне без ска́ргаў
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
папіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1.што. Піць патроху, не спяшаючыся або час ад часу. Я ўспомніў, як у адной экзатычнай кватэры мы сядзелі і папівалі сухое віно пад крыкі шматлікіх папугаяў.Караткевіч.
2.Разм. П’янстваваць зрэдку, час ад часу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вы́пітка ’выпіўка’ (З нар. сл., навагр.). Укр.ви́питок (у выразе под випитком ’падвыпіўшы’), польск.wypitka, каш.vëpitka. Да выпіць ад залежн. дзеепрым. выпіты з суф. ‑ка. Гл. піць.