удо́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Птушка атрада ракшападобных са стракатым апярэннем, веерападобным чубам і загнутай уніз дзюбай.

|| прым. удо́давы, -ая, -ае (спец.).

Сямейства ўдодавых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сыч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Начная птушка атрада совападобных.

2. перан. Маўклівы, пануры чалавек.

Сядзіць с. сычом.

|| прым. сычы́ны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Сычынае гняздо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іхтыо́рніс

(ад гр. ichthys = рыба + ornis = птушка)

вымерлая зубастая птушка, якая жыла ў мезазоі, добра лятала, плавала.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

migrant [ˈmaɪgrənt] n.

1. перасяле́нец (асабліва ў пошуках працы)

2. пералётная пту́шка; вандро́ўная жывёліна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

і́біс м заал (птушка) Íbis m -ses, -se, ägýptischer Storch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бе́ркут, ‑а, М ‑куце, м.

Драпежная птушка сямейства ястрабіных; буйная парода арлоў.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зуёк, зуйка, м.

Невялікая птушка сямейства сяўцоў, якая жыве па берагах вадаёмаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зя́блік, ‑а, м.

Лясная пеўчая птушка з чырванаватым пер’ем па баках; берасцянка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кулі́к, ‑а, м.

Невялікая балотная птушка з доўгімі нагамі і доўгай дзюбай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́длетак, ‑тка, м.

Спец. Маладая птушка, якая толькі пачала вылятаць з гнязда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)