кран¹, -а, мн. -ы, -аў, м.
Прыстасаванне ў выглядзе трубкі для выпускання вадкасці або газу з рэзервуара або трубаправода.
Уключыць к. з гарачай вадой.
|| прым. кра́навы, -ая, -ае і кра́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
стэла́ж, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Рад паліц, размешчаных адна над адной.
Кніжныя стэлажы.
2. Прыстасаванне для захоўвання чаго-н. у вертыкальным становішчы.
Паставіць вёслы ў стэлажы.
|| прым. стэла́жны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
за́шпілька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.
Прыстасаванне для зашпільвання адзення і інш.; засцежка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аўтасчэ́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.
Прыстасаванне для аўтаматычнага счаплення вагонаў і лакаматываў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выкіда́льнік, ‑а, м.
Прыстасаванне ў затворы замка агнястрэльнай зброі, якое служыць для аўтаматычнага выкідання стрэляных гільз.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дыёптр, ‑а, м.
Прыстасаванне для навядзення на які‑н. прадмет геадэзічных інструментаў, не забяспечаных падзорнай трубой.
[Ад грэч. dioptron — люстра.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іголкатрыма́льнік, ‑а, м.
Прыстасаванне, у якім замацоўваецца іголка (у 1, 2 знач.). Патэфонны іголкатрымальнік. Хірургічны іголкатрымальнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іскразатрыма́льнік, ‑а, м.
Спец. Прыстасаванне для затрымання іскраў, якія вылятаюць з дымавых труб і палымнеючых пячэй.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
метэаро́граф, ‑а, м.
Прыстасаванне для аўтаматычнай запісу тэмпературы, ціску і вільготнасці паветра ў высокіх слаях атмасферы.
[Ад грэч. metéōros — атмасферныя з’явы і graphō — пішу.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мяша́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Спец. Прыстасаванне для размешвання, мяшання чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)