многапаку́тны, ‑ая, ‑ае.
Які перанёс многа пакут; поўны пакут. Многапакутны народ. □ Тут, на зямлі многапакутнай, Каля дарогі кожны схіл Асветлен зоркай пяцікутнай, Узнятай на гарбах магіл. Аўрамчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
fraught [frɔ:t] adj. (with) по́ўны; бага́ты на (што-н. непрыемнае);
be fraught with danger таі́ць у сабе́ небяспе́ку
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
raring [ˈreərɪŋ] adj. infml по́ўны запа́лу, не цярплі́васці, імкне́ння;
They are raring to go. Яны рвуцца ў дарогу.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
reverent [ˈrevərənt] adj. fml пачці́вы, по́ўны глыбо́кай паша́ны;
They sat in reverent silence. Яны сядзелі ў пачцівым маўчанні.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
well-rounded [ˌwelˈraʊndɪd] adj.
1. по́ўны, кру́гленькі (пра чалавека)
2. усебако́ва адукава́ны;
a well-rounded education шыро́кая адука́цыя
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
дыяметра́льны
(лац. diametralis, ад гр. diametros = папярочнік)
1) які дзеліць папалам па лініі дыяметра;
2) перан. поўны, крайні.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
віто́к, ‑тка, м.
1. Адзін абарот спіралі. Віток спружыны. // Тое, што навіта ў выглядзе спіралі. Віток абмоткі.
2. Поўны абарот вакол чаго‑н. Віток касмічнага карабля вакол Зямлі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распаўне́лы, ‑ая, ‑ае.
Які распаўнеў; поўны, тоўсты. І Анюта ўжо не тая, якая мне запомнілася, якую я прывык бачыць, а пажылая, распаўнелая, з маршчынкамі ля вачэй кабета. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ляме́нь (груб.) ’поўны, тоўсты, здаровы’ (міёр., З нар. сл.). Балтызм. Параўн. літ. liemuõ ’ствол’, liemẽnė ’безрукаўка, камізэлька, кабат’. Семантычны пераход ’ствол’ > ’тоўсты чалавек’, параўн. у бел. камель > камлякаваты ’дужы, мажны’ (віл., Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Нацяле́скацца ’пад’есці’ (Сцяц.). Няясна; магчыма, да гукапераймальнага *цялёсь!, параўн. цялёпі цялём/, што перадаюць гукі і дзеянні, якія перыядычна паўтараюцца. Не выключана, што суадносіцца з целяси, цела (гл.), параўн. целесовиты ’поўны, у целе’ (ТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)