ссе́сціся, 1 і 2 ас. не ўжыв., сся́дзецца; зак.

1. Выпасці ў выглядзе асадку з раствору.

2. Пра тканіну, матэрыял: стаць карацейшым, збегчыся.

3. Стаць больш шчыльным, цвёрдым.

Снег ссеўся.

4. Вылучыць дробныя цвёрдыя часткі, камкі (пра малако).

Малако сселася.

|| незак. ссяда́цца, -а́ецца.

|| наз. ссяда́нне, -я, н. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шпале́ра, -ы, мн. -ы, -ле́р і -аў, ж.

1. толькі мн. Матэрыял у выглядзе шырокіх палос узорыстай паперы для абклейкі сцен у жылых памяшканнях.

2. толькі мн. Шарэнгі войск па баках руху каго-н.

3. звычайна мн. Рад дрэў, хмызняку па баках дарогі (спец.).

|| прым. шпале́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

=ern

суф. прыметнікаў, указвае на матэрыял, з якога зроблена рэч: stählern стальны́, сталёвы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

spacja

ж. друк.

1. шпацыя; матэрыял для прабелаў;

2. разрадка; разрэджаны друк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

beige

[beɪʒ]

1.

adj.

бэ́жавы

2.

n.

1) бэ́жавы ко́лер

2) лёгкі баваўня́ны матэрыя́л

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ebony

[ˈebəni]

1.

n., pl. -onies

эбэ́навае дрэ́ва (матэрыя́л і дрэ́ва)

2.

adj.

эбэ́навы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

walnut

[ˈwɔlnʌt]

n.

1) грэ́цкі арэ́х (плод)

2) арэ́х -у m. (дрэ́ва або́ матэрыя́л)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Пацырка́ць ’падаіць’ (рэч., Нар. сл.), укр. ци́ркати ’доячы, выціскаць струю малака’ і інш. слав. матэрыял гл. SP, 2, 92–93. Прасл. cъrkati. Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перакро́іць сов., в разн. знач. перекрои́ть;

суке́нку прыйшло́ся п. — пла́тье пришло́сь перекрои́ть;

п. уве́сь матэрыя́л — перекрои́ть весь материа́л;

п. апавяда́нне — перекрои́ть расска́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

паступо́васць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць паступовага.

2. Паслядоўнасць, чарговасць. Часамі Самабыля нават займаюць думкі: у якой паступовасці трэба размяркоўваць самы матэрыял сваркі? Што трэба казаць наўперад, а што потым? Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)