Kíefernwald

m -(e)s, -wälder сасно́вы [хваёвы] лес, хво́йнік, сасня́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ábschwemmen

vt

1) змыва́ць; зно́сіць (вадой)

2) сплаўля́ць (лес)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Áufwuchs

m -es, -wüchse

1) падраста́нне

2) лес. маладня́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

сплавля́ть​II несов.

1. (лес) сплаўля́ць;

2. перен. (отделываться от кого-, чего-л.), разг. сплаўля́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

волк воўк, род. во́ўка и ваўка́ м.;

◊

морско́й волк марскі́ воўк;

волк в ове́чьей шку́ре воўк у аве́чай шку́ры;

волком выть во́ўкам выць;

волко́в боя́ться — в лес не ходи́ть ваўко́ў бая́цца — у лес не хадзі́ць;

волком смотре́ть во́ўкам глядзе́ць;

и волки сы́ты и о́вцы це́лы погов. і ко́зы сы́ты і се́на цэ́ла;

как волка ни корми́, он всё в лес гляди́т погов. як во́ўка ні кармі́, ён усё ў лес глядзі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Краснале́ссе ’бор’ (Яшк.). Параўн. чырвоны лес. Гл. краса 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кварта́л

(ням. Quartal, ад лац. quartus = чацвёрты)

1) чацвёртая частка года (тры месяцы);

2) частка горада, абмежаваная з чатырох бакоў вуліцамі;

3) адзін з участкаў, на якія разбіваецца лес.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Лясок, лесок ’невялікі лес’ (ТСБМ; ганц., Сл. ПЗБ), ’зараснік арэшніку’ (івац., Нар. сл.). Да лес (гл.). Улічваючы семантыку лексем, можна дапусціць, што ў некаторых прасл. гаворках lěsъ > абазначала ’ліставы лес’ — магчыма, як вынік балт. субстрату. Параўн. літ. laĩškas ’ліст (дрэва)’, а таксама першасную семантыку лексемы lěsъ y зах.-слав. мовах (Марван, Inform bul. pro otázky jazykovědné, 5, Praha, 1964, 30–31; Трубачоў, Дополн., 2, 485).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бру́савы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бруса (у 1, 2 знач.). Брусавы лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малапрыго́дны, ‑ая, ‑ае.

Недастаткова прыгодны для чаго‑н. Малапрыгодная зямля. Малапрыгодны для будаўніцтва лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)