антыхло́р

(ад анты- + хлор)

хімічнае злучэнне, трыясульфат натрыю, які здольны затрымліваць хлор; выкарыстоўваецца ў фатаграфіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

валідо́л

(ад лац. validus = моцны + -ол)

лекавы прэпарат, здольны расшыраць сасуды і заспакойваць нервовую сістэму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

камуніка́бельны

(фр. communicable = які аб’ядноўваецца, ад лац. communicare = аб’ядноўваць)

здольны да наладжвання кантактаў і сувязей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Ла́зік ’той, хто ўсюды лазіць, сваволіць, верхалаз’ (міёр., З нар. сл.). Малапольск. łazik ’бадзяга, здольны і ўкрасці што-небудзь’, у літаратурнай мове — новае, але ёсць некалькі вытворных. Відаць, бел. лексема запазычана з польскай мовы на ўсходніх крэсах. Утворана ад дзеясл. łazić пры дапамозе суф. ‑ik (Слаўскі, 5, 68). Гл. лазікаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

obdarzony

адораны;

obdarzony zdolnościami do nauk ścisłych — адораны здольнасцямі да дакладных навук, здольны да дакладных навук

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

brilliant

[ˈbrɪljənt]

adj.

1) зы́ркі; бліску́чы

2) Figur. пы́шны, велікапы́шны; цудо́ўны, надзвыча́йны

3) ве́льмі здо́льны, выда́тны (хіру́рг, матэма́тык), генія́льны (плян)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

самазабы́ўны, ‑ая, ‑ае.

Здольны да самазабыцця, да самаахвяравання ў імя каго‑, чаго‑н. [Рыгор:] — І кажу я вам: майму жыццю няма і не будзе іншае дарогі, як дарога несупыннага, кіпучага, самазабыўнага класавага змагання за свабоду. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

clever [ˈklevə] adj.

1. разу́мны, ке́млівы

2. таленаві́ты, здо́льны;

be clever at smth. до́бра, уме́ла рабі́ць што-н.

3. спры́тны, уме́лы, майстэ́рскі;

a clever workman уме́лы рабо́тнік

4. адмысло́ва/до́бра/па-майстэ́рску зро́блены

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

га́йка, -і, ДМ га́йцы, мн. -і, га́ек, ж.

Металічная дэталь з адтулінай, што мае вінтавую разьбу для накручвання на штон.

◊

Аслаблі гайкі ў каго (разм., іран.) — пра таго, хто не мае волі, не здольны дзейнічаць.

Падкруціць (закруціць) гайку (гайкі) (разм.) — павялічыць патрабаванні, зрабіць іх больш строгімі.

|| прым. га́ечны, -ая, -ае.

Гаечная разьба.

Г. ключ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

чу́йны, -ая, -ае (разм.).

1. Які звяртае на ўсё пільную ўвагу; здольны востра чуць, тонка адчуваць.

Дзеці былі пад чуйным наглядам маці.

Чуйнае вуха.

2. Які востра перажывае што-н., рэагуе на што-н.

Ч. да чужога гора.

3. Асцярожны; насцярожаны.

Чуйныя крокі.

4. Неглыбокі, чуткі.

Ч. сон.

Чуйная дрымота.

|| наз. чу́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)