дзе́рава, ‑а, н.
Разм. Тое, што і дрэва. Той насып, дзе ляжаў Машэка, У мох і дзерава аброс. Купала. Людзям заўсёды патрэбна было дзерава — на хаты, на дошкі, а смалістая лучына — на распал. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разгняві́ць, ‑гняўлю, ‑гнявіш, ‑гнявіць; зак., каго-што.
Давесці да стану моцнага гневу. — Выкручвацца вы мастак ва ўсіх абставінах.. — Гэтыя словы яшчэ больш разгнявілі Павалковіча, але ён стрымаў сябе і, як заўсёды, прыкінуўся абыякавым. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ста́тутны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да статута. Пры камісару Шашура заўсёды стараўся трымацца статутных правіл. Мележ. — Вы ўжо не першы раз парушаеце строгі статутны парадак, — пачаў камандзір, калі Зуб зайшоў у канцылярыю. «Маладосць».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эліпс, э́ліпсіс
(гр. elleipsis = пропуск)
1) мат. замкнёная крывая лінія, сума адлегласцей кожнага пункта якой ад двух'дадзеных пунктаў застаецца заўсёды пастаяннай, а таксама абрысы прадмета, якія напамінаюць такую крывую;
2) лінгв. рытарычная фігура, якая заключаецца ў пропуску якога-н. члена сказа, што лёгка падразумяваецца.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Müßiggang
m -(e)s гульта́йства, бяздзе́йнасць
◊ ~ ist áller Láster Ánfang, ~ ist des Téufels Rúhebank — ≅ ляно́та і дурно́та – заўсёды бядо́та
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
patént
разм. выда́тны, хва́цкі
ein ~er Kerl — малайчы́на; хлапе́ц хоць куды́
er ist ímmer ~ gekléidet — ён заўсёды элега́нтна апра́нуты
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
beständig
1.
a пастая́нны, усто́йлівы, трыва́лы
2.
adv пастая́нна, заўсёды
er bleibt ~ hier — ён застае́цца тут на пастая́ннае жыха́рства
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
räsoníeren
vi
1) разважа́ць
2) раздра́жнена размаўля́ць; ла́яцца;
er hat ímmer étwas zu ~ ён заўсёды чым-н. не задаво́лены
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
gewöhnlich
1.
a
1) звыча́йны
2) пасрэ́дны
2.
adv звыча́йна
wie ~ — як звыча́йна, як заўсёды
für ~ — звыча́йна, бо́льшай ча́сткай
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Свяна́ць (свѣнаць) ‘асаджваць вылятаючы з вулля рой, які заўсёды садзіцца накшталт вянка’ (Нас.), свяна́цца (свѣна́цьца) ‘садзіцца (аб пчаліным раі)’ (Нас.). Насовіч параўноўваў гэта слова з вянец, якое далей звязана з віць (гл.). Параўн. таксама рус. вен ‘вянок’ і свенка (гл.). Менш верагодна, аднак фармальна бліжэй, сувязь з с.-балг. свѣнити сѧ ‘адхіляцца’, што да ст.-слав. свѣнѥ ‘прэч, вонкі, акрамя, збоч’, параўн. БЕР, 6, 540; Фасмер, 3, 572.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)