каро́зія, ‑і, ж.

1. Разбурэнне металаў пад уздзеяннем асяроддзя — газаў, вільгаці, хімічных рэчываў. Карозія жалеза.

2. Частковае разбурэнне горных народ пад уздзеяннем вады. Карозія глебы.

[Ад лац. corrosio — раз’яданне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́кер

(англ. bucker)

шматкорпусны плуг для паверхневай апрацоўкі глебы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

баразна́, -ы́, мн. баро́зны і (з ліч. 2, 3, 4) баразны́, баразён, ж.

1. Канаўка на паверхні глебы, зробленая плугам ці іншымі сельскагаспадарчымі прыладамі.

Роўныя барозны.

2. перан. Пачынанне ў якой-н. галіне.

Пракласці баразну.

|| памянш. баразёнка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

субстра́т, -у, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Тое, што ляжыць у аснове якіх-н. утварэнняў, з’яў.

Мінеральны с. глебы.

2. Пажыўнае асяроддзе, дзе развіваюцца якія-н. арганізмы.

3. Элементы мовы папярэдняга насельніцтва дадзенай тэрыторыі, якія захаваліся ў мове прышэльцаў.

Кельцкі субстрат.

|| прым. субстра́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

урадлі́васць ж. с.-г.

1. Frúchtbarkeit f -, Ertrágfähigkeit f -;

урадлі́васць гле́бы Bódenfruchtbarkeit f, Ertrágfähigkeit des Bódens;

2. гл. ураджайнасць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мульчыраванне,

меліярацыйна-будаўнічае пакрыццё глебы ахоўным слоем.

т. 11, с. 24

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мульчы́раваць

(ад англ. mulch = прэлая салома)

пакрываць паверхню глебы тарфяной крошкай, перагноем, апалым лісцем, каб палепшыць умовы росту раслін і захаваць структуру і вільготнасць глебы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Гумус 3/504; 4/86, гл. Арганічныя рэчывы глебы

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

exhaustion

[igˈzɔstʃən]

n.

1) вычэ́рпваньне, вычарпа́ньне, выкарыста́ньне n.

2) сто́мленасьць, змардава́насьць f., зьнясі́леньне, зьнемажэ́ньне n.

3) спусташэ́ньне n. (гле́бы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гной, гно́ю, М гнаі, м.

1. Перапрэлая сумесь памёту і подсцілу свойскай жывёлы, якая ўжыв. для ўгнаення глебы.

Конскі г.

Вывесці г. з хлява.

2. Вадкасць жоўтага або шэрага колеру з непрыемным пахам як прадукт гніення, запалення тканак жывога арганізма.

|| прым. гнаявы́, -а́я, -о́е і гно́йны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)