паспавяда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
1. Справіць абрад споведзі. [Шаптуха:] — А бацюшку на ўсякі выпадак паклічце, хай паспавядае, усё можа быць. Скрыпка.
2. перан. Разм. Прабраць каго‑н. за што‑н. — Ты, Дзямід Мікалаевіч, пачакай, — спыніў яго Міхась Раманавіч. — Трэба цябе паспавядаць, а то прыязджаеш у Мінск і вачэй не паказваеш. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
fluke
I [flu:k]
1.
n.
шчасьлівы вы́падак, ша́нец -цу m.
2.
v.t.
атры́мваць выпадко́ва
II [flu:k]
n.
1) ка́мбала f. (ры́ба)
2) трэмато́да (паразы́т жывёлы)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пожа́рный
1. прил. пажа́рны;
2. сущ. пажа́рны, -нага м., пажа́рнік, -ка м.;
◊
в пожа́рном поря́дке шутл. у пажа́рным пара́дку;
на вся́кий пожа́рный слу́чай на ўся́кі пажа́рны вы́падак.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Прыклю́чыцца ’здарыцца’ (Ян., ТС), ’стаць, зрабіцца’ (светлаг., SOr, 39, 356), пріключы́цца ’тс’ (Бяльк.), прыключы́цца ’прыстаць (пра хваробу)’ (в.-дзв., мядз., Сл. ПЗБ); сюды ж аддзеяслоўныя назоўнікі з развіццём і пашырэннем семантыкі: пры́ключка ’прыгода’: ліха пры́ключкі шукае (Ян.), прыклю́чка ’падстава для папрокаў’ (шальч., Сл. ПЗБ). Ст.-бел. приключай ’выпадак’ (Ст.-бел. лексікон), приключение ’выпадковасць’ (Сл. Скарыны), укр. приключи́тися ’здарыцца’, при́ключка ’прыгода; падстава, нагода, прычына’, рус. приключи́ться, ст.-рус. приключитися ’адбыцца, здарыцца’, прыключаи ’выпадак’, по приключаю ’выпадкова’, приключение, приклучение ’выпадковасць’ (Сразн.), славен. prikljúčiti se ’далучацца; адбывацца’, балг. старое приключа се ’здараецца’, ст.-слав. приключити сѧ ’адбыцца, здарыцца’, по приключаю ’выпадкова’. Узыходзіць да прасл. *priklʼučiti (sę) < *klʼučiti (sę) з шэрагам значэнняў, рэалізаваных у славянскіх мовах (ЭССЯ, 10, 50), у тым ліку ’далучацца, злучацца’, параўн. ключ 4 (гл.). Гл. таксама Фасмер, 3, 364; ЕСУМ, 2, 468; БЕР, 5, 714, 715.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
інцыдэ́нт
(лац. incidens, -ntis = які здараецца)
выпадак, здарэнне (звычайна непрыемнае), непаразуменне, сутычка (напр. і. на граніцы, і. вычарпаны).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
ашаламі́ць, ‑ламлю, ‑ломіш, ‑ломіць; зак., каго.
1. Задурыць галаву. [Старая:] — Ашаломяць .. [вучні] цябе, дзеткі, за ўвесь дзень. Брыль. Ганна тройчы прыгубіла І чарку ўсю перакуліла. — Ой, буду п’яна — ашаломіць. Колас.
2. Аглушыць моцным ударам па галаве.
3. Зрабіць моцнае ўражанне, здзівіць; збянтэжыць. Тэлеграма аб смерці маці..[Веру] зусім ашаламіла. Дамашэвіч. Выпадак з арыштам зусім ашаламіў Андрэя. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разду́мваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
1. Незак. да раздумаць (у 1 знач.).
2. Думаць, вагаючыся; доўга не магчы прыняць рашэння. Хмыль усё стаяў на пагорку, напэўна, раздумваў, ісці яму вуліцай ці па загароддзю, хаваючыся ад людскіх вачэй. М. Стральцоў. Алесь здзіўлена раздумваў. Нашто гэта яму было? Дапамогі на ўсякі выпадак шукаў? То паможам, як спатрэбіцца. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ака́зія ж
1. (зручны выпадак) Gelégenheit f -, -en;
2. разм (нечаканае здарэнне) Zúfall m -s, -fälle, (séltene) Begébenheit f -, -en, (séltener) Fall m -(e)s, Fälle
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
сумне́ўны, сумні́цельны кніжн
1. zwéifelhaft, frágwürdig;
сумне́ўны вы́падак Zwéifelsfall m -(e)s, -fälle;
сумне́ўная перава́га zwéifelhafter Vórzug [Vórteil, Gewínn];
2. (падазроны) verdächtig; frágwürdig;
сумне́ўная асо́ба éine frágwürdige Persón
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
hap
[hæp]
1.
n., Archaic
1) наго́да f., ша́нец -цу m.; шча́сьце n.
2) здарэ́ньне n.; вы́падак -ку m.
2.
v.i. happed, happing
здара́цца выпадко́ва
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)