прыдо́брыцца, ‑добруся, ‑добрышся, ‑добрыцца; зак.

Выклікаць чыю‑н. прыхільнасць да сябе, увайсці ў ласку да каго‑н., робячы паслугі, падарункі і пад.; паддобрыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

salivate

[ˈsælɪveɪt]

1.

v.t.

выкліка́ць сьліне́ньне

2.

v.i.

сьліні́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

выма́нивать несов.

1. (добывать обманом) прост. выманта́чваць, выду́рваць;

2. (вызывать) разг. вызыва́ць, выкліка́ць, выбаўля́ць; см. вы́манить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fórdern

vt

1) патрабава́ць

er fórdert zu viel — ён зана́дта патрабава́льны

2) вымага́ць

3) выкліка́ць

vor Gerícht ~ — выкліка́ць у суд

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

АЗААСПЕРМІ́Я

(а... + заа... + грэч. sperma семя),

адсутнасць у сперме сперматазоідаў пры наяўнасці іх папярэдніх формаў (клетак сперматагенезу, прадуктаў сакрэцыі прастаты і семявых пузыркоў); адна з прычын бясплоддзя ў мужчын. Азааспермія могуць выклікаць прыроджаныя (генет.) парушэнні, таксічныя ўздзеянні радыеактыўных і хім. рэчываў, хваробы палавых органаў.

т. 1, с. 150

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

zaimponować

зак. выклікаць павагу; зрабіць уражанне; выклікаць сімпатыю (інтарэс);

chciał zaimponować — ён хацеў зрабіць уражанне (здзівіць)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

канцэраге́нны

(ад лац. cancer = рак + гр. genos = паходжанне)

здольны выклікаць злаякасныя пухліны (напр. к-ае рэчыва).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Рдзець ’чырванець’ (ТСБМ), ’свярбець’, рдзе́цца ’чырванець (пра рану)’ (ТС), ’выклікаць злаванне’ (Юрч. СНЛ), рдзель ’чырванашчокі мужчына’, ’чырванашчокая жанчына’ (Нас.), рдзіцца ’злавацца’ (Юрч. СНЛ). Да ірдзець (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Свя́ны ‘бляклы, бясколерны’ (Ласт.), разам з сьвя́нець ‘блякнуць’, сьвя́нуць ‘выцвітаць, блякнуць, рабіцца цьмяным’ (Ласт.) да вянуць (гл.). Параўн. макед. свене ‘звянуць, выклікаць вяласць’, свенува ‘блякнуць, вянуць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падла́дзіцца, -ла́джуся, -ла́дзішся, -ла́дзіцца; зак., пад каго-што, да каго-чаго.

1. Прызвычаіцца, прыстасавацца.

П. пад чые-н. крокі.

П. да працы напарніка.

2. перан. Прынараўліваючыся да чыіх-н. звычак, густаў, выклікаць сімпатыю да сябе.

П. да начальніка.

|| незак. падла́джвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)