фетр, -у, м.

Лепшы гатунак лямцу, які ідзе на выраб капелюшоў, валёнак і інш.

|| прым. фе́травы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

барто́ўка, -і, ДМо́ўцы, мн. -і, -то́вак, ж.

Грубая льняная тканіна, якая ідзе на падшыўку бартоў верхняга адзення.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бесперапы́нны, -ая, -ае.

Які адбываецца без перапынкаў, пастаянна.

Б. гул матораў.

Дождж ідзе бесперапынна (прысл.).

|| наз. бесперапы́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бісектры́са, -ы, мн. -ы, -ры́с, ж.

У матэматыцы: прамая лінія, якая ідзе з вяршыні вугла і падзяляе яго папалам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

по́стфікс, -а, мн. -ы, -аў, м.

У граматыцы: словаўтваральная марфема, якая ідзе за канчаткам (напр., -цца, -це, -сьці, -небудзь).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

нефры́т², -у, Мы́це, м.

Малочнабелы або зеленаваты мінерал, які ідзе на выраб упрыгожанняў і інш.

|| прым. нефры́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мезазо́йскі, -ая, -ае.

У выразе: мезазойская эра (спец.) — эра геалагічнай гісторыі Зямлі, якая ідзе за палеазойскай і папярэднічае кайназойскай эры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пе́шы, -ая, -ае.

Які ідзе пехатой ці праводзіцца, ажыццяўляецца пехатой.

П. чалавек.

П. (наз.) коннаму не таварыш (прыказка). П. паход.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зернедрабі́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Машына для драблення зерня, якое ідзе на корм.

|| прым. зернедрабі́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

апа́к, -у, м.

Гатунак белай гліны, што ідзе на выраб фаянсу.

2. Посуд, выраблены з такой гліны.

|| прым. апако́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)