іудзе́йскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Іудзеі, іудзеяў, належыць ім. Іудзейскае веравызнанне.

2. Тое, што і яўрэйскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

żydowski

габрэйскі, жыдоўскі, яўрэйскі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

жыдо́ўскі уст. (тс. пагард.) jüdisch; гл. яўрэйскі

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

bajgiel

м. абл. байгель, яўрэйскі абаранак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сінаго́га

(гр. synagoge = сход)

яўрэйскі малітоўны дом.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сінаго́га

(гр. synagoge = сход)

яўрэйскі малітоўны дом.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

сінаго́га, ‑і, ДМ ‑гозе, ж.

Яўрэйскі малітоўны дом. Мала хто з яўрэяў разумеў словы, якія гаварыў [Моська] богу ў сінагозе ці дома. Корбан. Тут [у мястэчку] ёсць цагляная лазня, царква св. Магдалены, два млыны, дзве школы, сінагога, касцёл і камяніца Базыля Трайчанскага. Колас.

[Ад грэч. synagōgē — сход.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ба́хур 1 ’распуснік, любоўнік’ (Нас., Мядзв., Яруш., Гарэц.), ’яўрэйскі хлопчык’ (Гарэц.), баху́р ’любоўнік’ (Федар., Др.-Падб.), ’байструк, пазашлюбнае дзіця’ (Жд., Сцяшк. МГ, Др.-Падб.), ’яўрэйскі хлопчык’ (Др.-Падб., Бесар.), баху́р (пра малых дзяцей; Сцяц.). Рус. ба́хур ’любоўнік, франт, малады яўрэй; таўсцяк’, укр. ба́хур, ба́хурь ’распуснік, лавелас; байструк; яўрэйскае дзіця; дзіця, хлопчык’, польск. bachur, bachor. Запазычанне з ст.-яўр. bāchūr (яўр.-ням. Bacher) ’малады чалавек; настаўнік’. Гл. Вінер, ЖСт, 1895, 1, 59; Брукнер, 10; Фасмер, 1, 137. Запазычанне праз польск. мову (параўн. ст.-бел. бохур ’франт, малады яўрэй’, XVI ст.; Булыка, Запазыч.).

Ба́хур 2 ’пакладзены кабан’ (Нас.). Відавочна, метафара да ба́хур 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сінаго́га ‘яўрэйскі малельны дом’ (ТСБМ), сынаго́га ‘тс’ (Ласт.), ‘важная асоба’ (Байк. і Некр.). Ст.-бел. синагога (синакгогия, сынакгокга, пал. XVIII ст.) з ст.-польск. synagoga, якое з XV ст. праз лац. synagóga ад грэч. συναγωγή (Булыка, Лекс. запазыч., 181).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

і́дыш

(ням. jüdisch = яўрэйскі)

мова часткі яўрэяў, якія пражываюць у Еўропе, Амерыцы, Паўд. Афрыцы, заснаваная на нямецкіх дыялектах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)