self-evident

[,selfˈevɪdənt]

adj.

відаво́чны, я́ўны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

únverhohlen, unverhóhlen

a непрыхава́ны, яўны, відаво́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sínnfällig

a від(ав)о́чны, яўны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

widomy

1. відавочны, яўны;

2. м. відушчы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

заве́домый (известный) вядо́мы; (несомненный) безумо́ўны, я́ўны;

э́то заве́домая ложь гэ́та безумо́ўная (я́ўная) няпра́ўда (хлусня́).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Абцугі́ ’клешчы з дрэва’, ст.-бел. абцегі, обцукгъ (Булыка, Запазыч.) < польск. obcęgi (Кюнэ, Poln., 81) < ням. Hebzange. Параўн. яўны паланізм абцэнгі (Сцяшк. МГ), обцэнькі ’тс’ (Клім.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

jawny

jawn|y

яўны;

~e obrady — адкрытыя пасяджэнні

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

crystal clear [ˌkrɪstlˈklɪə] adj.

1. празры́сты; чы́сты, як крышта́ль (пра ваду, шкло і да т.п.)

2. зразуме́лы; відаво́чны, я́ўны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

unmistakable

[,ʌnmɪˈsteɪkəbəl]

adj.

беспамылко́вы, непамы́льны, бессумне́ўны; я́сны; про́сты; я́ўны, відаво́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Відаво́чны ’яўны, пэўны, бясспрэчны’ (БРС, КТС); ’які знаходзіцца побач’ (Шат.), відавочна ’яўна, наглядна’ (Касп., Сцяшк. МГ); ’свядома’ (лаг., КЭС); ’напэўна, відаць, мусіць’; ’яўна’; ’прыкметна’; ’ясна’; ’бясспрэчна’ (КТС). Утвораны ад відавок і суф. ‑(ь)nъ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)