э́тико-психологи́ческий э́тыка-псіхалагі́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ethic [ˈeθɪk]n. э́тыка;

the Christian ethic хрысція́нская э́тыка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гедані́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да геданізму. Геданічная этыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эты́чны, -ая, -ае.

1. гл. этыка.

2. Які адпавядае правілам этыкі (у 2 знач.).

Э. ўчынак.

Этычна (прысл.) паводзіць сябе.

|| наз. эты́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ethics [ˈeθɪks] n.

1. э́тыка (навука)

2. мара́ль;

professional/business/medical ethics прафесіяна́льная/дзелава́я/урачэ́бная э́тыка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

morality [məˈrælɪti] n. мара́льныя пры́нцыпы; э́тыка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дэантало́гія, ‑і, ж.

1. Прафесіянальная этыка медыцынскіх работнікаў, прынцыпы іх паводзін, накіраваныя на максімальнае павышэнне карыснасці лячэння.

2. Раздзел этыкі, у якім разглядаюцца праблемы абавязку і абавязковага.

[Ад грэч. déon, déontos — патрэбнае, належнае і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ethics

[ˈeӨɪks]

n.

1) (sing. in use) э́тыка f. (наву́ка)

2) (pl. in use) мара́ль f.; э́тыка f. (прафэсі́йная)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

etyka

ж.

1. этыка;

2. мараль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

etiquette

[ˈetɪket]

n.

1) этыке́т -у m.

2) прафэсі́йная э́тыка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)