экстрагляцыя́льны

(ад экстра- + лац. glacialis = ледзяны)

тое, што і перыгляцыяльны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

экстракла́с

(ад экстра- + клас)

вышэйшы клас, разрад, кваліфікацыя і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

экстрасісталі́я

(ад экстра + сістала)

узнікненне пазачарговага ўдару сэрца, від арытміі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

экстраакуля́рны

(ад экстра- + лац. ocularis = вочны)

якому ўласціва бачыць без дапамогі вачэй (напр. э. зрок).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

экстраваза́т

(ад экстра- + лац. vas = сасуд)

кроў, якая выліваецца з крывяносных сасудаў у тканкі або пустоты арганізма чалавека і жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

экстралінгві́стыка

(ад экстра- + лінгвістыка)

галіна мовазнаўства, якая вывучае сукупнасць этнічных, сацыяльных, геаграфічных і іншых фактараў, непарыўна звязаных з развіццём і функцыяніраваннем мовы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

экстразана́льны

(ад экстра- + гр. zone = пояс);

э-ая расліннасць — прыродная расліннасць, якая знаходзіцца за межамі ўтвараемай ёю расліннай зоны, па-за сваім асноўным арэалам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ekstra

1. звыш; у дадатак;

zapłacić komu ekstra — заплаціць каму дадаткова (ў дадатак);

2. экстра; разм. супер;

podróż była ekstra! — падарожжа было выдатнае! (супер!)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

extra

[ˈekstrə]

1.

adj.

бо́льшы, ле́пшы як звыча́йна; асаблі́вы; дадатко́вы, э́кстра

extra pay — дадатко́вая пла́та

2.

n.

1) дада́так -ку m.

2) спэцыя́льнае выда́ньне газэ́ты, дада́так -ку m.

3.

adv.

1) дадатко́ва

2) незвыча́йна, асаблі́ва

extra good quality — асаблі́ва до́брая я́касьць

extra strong — асаблі́ва мо́цны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

экстрапаля́цыя

(ад экстра + лац. polire = рабіць гладкім)

1) пашырэнне вывадаў, атрыманых пры вывучэнні адной часткі з’явы, на іншыя яе часткі;

2) мат. вылічэнне па шэрагу дадзеных значэнняў матэматычнага выражэння іншых значэнняў яго, якія знаходзяцца па-за гэтым радам (проціл. інтэрпаляцыя 1).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)