штрафава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; незак., каго-што.

Накладваць штраф на каго‑, што‑н., браць штраф з каго‑, чаго‑н. Газету затрымлівалі, штрафавалі, канфіскавалі і, нарэшце, зусім забаранілі, а рэдактара засудзілі на год заключэння ў крэпасць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́ня, ‑і, ж.

Штраф за невыкананне ў тэрмін узятых на сябе або ўстаноўленых законам абавязацельстваў.

[Лац. poena — пакаранне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няўсто́йка, ‑і, ДМ ‑тойцы; Р мн. ‑тоек; ж.

Устаноўлены дагаворам штраф за невыкананне адным з бакоў узятых абавязацельстваў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

parking ticket

штраф за нелега́льнае паркава́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

forfeit​1 [ˈfɔ:fɪt] n.

1. адпла́та, распла́та

2. штраф

3. канфіска́цыя

4. фант (у гульні)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Праштро́п ’правіннасць’ (Нас., Касп.). Да штроп ’штраф’, штрапава́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

traffic ticket

штраф за парушэ́ньне пра́вілаў язды́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Праштра́фіцца ’правініцца’ (ТСБМ). Да штраф (гл.). Параўн. рус. проштра́фиться ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Emissiónsstrafe

f - штраф за вы́кіды адхо́даў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Búße

f -, -n

1) раска́янне

2) пакара́нне, штраф

j-m éine ~ áuferlegen — накла́сці штраф на каго́-н.

j-m ~ erlássen* — зняць штраф [спагна́нне] з каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)