Зажыць, пакінуўшы рубец, шрам (пра рану). Налівайка гэтым часам прабіўся, твар зарубцаваўся, ён прабаваў ужо хадзіць на пратэзнай назе.Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыме́тны, -ая, -ае іпрыкме́тны, -ая, ае.
1. Такі, што лёгка прымеціць.
П. шрам над брывом.
Ён прыметна (прыкметна) (прысл.) пахудзеў.
2. Які выдзяляецца сярод іншых.
Ён чалавек п.
3. Які з’яўляецца прыметай, адзнакай.
П. знак.
|| наз.прыме́тнасць, -і, ж.іпрыкме́тнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
welt[welt]n.
1. рант (абутку)
2. след, паласа́ (ад удару); рубе́ц, шрам (ад раны)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Ratz
m -es, -e разм.шрам, дра́піна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Пісаг і піса́га, піся́г і пісяга, пісёгі, пісоґі, пісяге́, піцо́гі, пісога, піса́к ’шрам’, ’значная драпіна’ (ТСБМ, Янк. 1; рагач., Арх. ГУ; Сл. ПЗБ; маладз., Янк. Мат.), піса́к ’шрам ад рога ці пугі на скуры жывёлы’ (гродз., З нар. сл.), піса́га ’шрам’ (капыл., Нар. словатв.); піса́г, піса́га, піся́г, піся́га, пісу́га, піса́к ’шрам на скуры жывёлы’ (ЛА, 1); пісагі́ ’пацёкі на вокнах’ (люб., ЛА, 4), піса́гі ’рагі’, ’сляды на дрэнна вымытай кашулі’ (пух., шальч., Сл. ПЗБ). Утвораны пры дапамозе суфіксаў ‑agъ, ‑ʼagъ, ‑aga, ‑ʼaga, ‑ogъ і інш. ад дзеяслова *pisati > піса́ць (гл.). Сюды ж пісега́вы ’паскаваты па масці’ (мазыр., З нар. сл.), пісяга́ты — назва масці (з вузкімі палоскамі іншага колеру) (Янк. 3.), піся́жыць ’пугай наносіць шрамы’ (Шат., Янк. 3.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
З’е́д ’шрам’ (Мат. Гом.). Відаць, бяссуфіксны назоўнік ад зʼесці, jьz‑ěd‑ti ’сапсаваць, грызучы’. Корань *ěd‑. Гл. ежа.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
павялі́чаны, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад павялічыць.
2.узнач.прым. Большы па памерах. Часамі .. [Сыч] падыходзіў да павялічаных фотаздымкаў сына і жонкі.Паслядовіч.Шрам выглядае павялічанай коскай з круглай галоўкаю зверху.Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кагадзе́, прысл.
Абл. Толькі што, нядаўна. На ілбе ў .. [Дубіка] з боку чырванеў яшчэ кагадзе загоены шрам.Скрыган.Калі разліюцца паводкі, Бярозы па грудзі ў вадзе, Глядзіш — і, здаецца, лябёдкі Сышлі на ваду кагадзе.Хведаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Nárbe
f -, -n
1) шрам, рубе́ц
2) бат. ры́льца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
cicatrice
[ˈsɪkətrɪs]
n. or cicatrix
рубе́ц -ца́m., шрам -у, шнар -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)