hełm, ~u

м. шлем;

hełm nurkowy — вадалазны шлем

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

helmet

[ˈhelmət]

n.

шлем -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

шиша́к ист. шыша́к, -ка́ м.; шлем, род. шле́ма м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лётчыцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лётчыка, прызначаны для яго. Лётчыцкая кабіна. Лётчыцкі шлем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

будзёнаўка, ‑і, ДМ ‑наўцы; Р мн. ‑навак, ж.

Шлем, які насілі чырвонаармейцы ў перыяд грамадзянскай вайны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

casque

[kæsk]

n.

шлем -а m., шыша́к -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Пілётка ’жаночая шапачка’ (ваўк., Сцяшк. Сл.). З польск. pilotka — першапачаткова ’шлем у лётчыкаў’; якое адпавядае бел. піло́тка (< рус. пилотка ад пилот ’лётчык’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падшле́мнік, ‑а, м.

Шапка, якая надзяваецца пад каску, шлем. [Андрэй] наставіў каўнер, паправіў шарсцяны падшлемнік.. і хутчэй пагнаў каня. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kask, ~u

м. каска, шлем;

kask strażacki — пажарная каска;

kask tropikalny — коркавы (трапічны) шлем

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Stáhlhelm

m -s, -e стальны́ [сталёвы] шлем, стальна́я ка́ска

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)