хо́рда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Спец.

1. Прамая, якая злучае дзве кропкі крывой лініі.

2. Восевы шкілет у выглядзе пругкага эластычнага цяжа, спінная струна (у некаторых жывёл і ў зародка чалавека).

[Грэч. chordē — струна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rake​1 [reɪk]n. гра́блі;

a croupier’s rake лапа́тка круп’е́

♦

as lean/as thin as a rake худы́ як шкіле́т; сухі́ як шчэ́пка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ха́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Кашляючы, выплёўваць макроту. [Тубі] добра памятаў свайго бацьку. Чорны, худы, як шкілет, і ўсё харкае крывёю. Маўр. Хлапчук скурчыўся, бы з жывата вырывала апошнія шлункі, пачаў адплёўвацца, харкаць. Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

szkielet, ~u

м.

1. шкілет;

2. касцяк, каркас

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

skeleton

[ˈskelɪtən]

1.

n.

1)

а) шкіле́т -а m.

б) ра́кавінка (малю́ска)

2) шкіле́т -а m. (пра худо́га чалаве́ка)

3) карка́с -а m.

the steel skeleton of a building — стальны́ карка́с буды́ніны

4) на́кід, плян -у m.

2.

adj.

1) як шкіле́т, шкіле́тны

2) Figur. паме́ншаны, частко́вы

a skeleton crew — скаро́чаны экіпа́ж

•

- skeleton in the closet

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Knóchengerüst

n -(e)s, -

1) шкіле́т

2) перан. касця́к, стрджань

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

skeleton [ˈskelɪtn] n.

1. шкіле́т, касця́к; карка́с;

He is reduced to a skeleton. Ад яго застаўся адзін шкілет.

2. на́кід, план, эскі́з;

the skeleton of a lecture канспе́кт ле́кцыі;

the skeleton of a play канва́ п’е́сы;

a skeleton map ко́нтурная ка́рта

3. мініма́льная ко́лькасць (чаго-н.)

♦

a skeleton in the cupboard BrE, infml сяме́йная таямні́ца, яка́я хава́ецца ад і́ншых

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cartilaginous

[,kɑ:rtəlˈædʒənəs]

adj.

1) храстко́вы

2) з храстко́вым шкіле́там

Many fishes are cartilaginous — Шмат які́я ры́бы ма́юць храстко́вы шкіле́т

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

касця́к, ‑а, м.

Сукупнасць касцей як апора цела чалавека або жывёліны; шкілет. // чаго. Разм. Каркас, аснова чаго‑н. Касцяк машыны. // перан.; чаго або які. Асноўная частка чаго‑н., апора. Касцяк партыйнай арганізацыі. □ Касцяк сюжэта драмы [«Раскіданае гняздо»] складаюць факты і падзеі, што калісьці мелі месца ў сям’і Луцэвічаў. Ярош.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скеле́т м.

1. анат. шкіле́т, -та м.;

2. (костяк) касця́к, -ка́ м.; (остов) карка́с, -са м.;

3. перен. (основа) касця́к, -ка́ м., асно́ва, -вы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)