ВІ́ЦЕБСКІ ШКО́ЛЬНЫ ТЭА́ТР.

Існаваў у 1671—1766 пры Віцебскім езуіцкім калегіуме. У канцы 17 ст. былі пастаўлены лац. («Два браты, святыя Канцый і Канцыян») і польская («Містычнае прычасце вяселля Генсерыка і Трызімунда») драмы. У 18 ст. ставіліся панегірычная драма «Каштоўны камень у дзюбе крумкача Гасеўскіх, які ўпрыгожвае дзедаў пярсцёнак Корвінаў» (1737; прысвечана гербу віцебскіх магнатаў і 50-годдзю існавання калегіума), польск. трагедыі «Артахар» Я.Кушаля (1765) і «Сеннахерыб» (1766). Школьныя драмы пісалі выкладчыкі рыторыкі і паэтыкі калегіума С.Макоўскі, Ян Заранак і інш.

т. 4, с. 233

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГРО́ДЗЕНСКІ ШКО́ЛЬНЫ ТЭА́ТР.

Існаваў у 1650—1754 пры езуіцкай калегіі ў Гродне. Паказы адбываліся на лац. і польскай мовах. Захаваліся звесткі пра 26 пастановак т-ра. Аўтарамі іх былі выкладчыкі паэтыкі і рыторыкі. Яны выкарыстоўвалі сюжэты са свяшчэннага пісання, агіяграфій, ант. міфалогіі і гісторыі. Большасць драм суправаджаліся інтэрлюдыямі і інтэрмедыямі. Найб. актыўна т-р дзейнічаў у 1711—28, калі былі пастаўлены 17 лац. п’ес і польская драма «Альтэка мудрасці» (1720).

Літ.:

Гісторыя беларускага тэатра. Т. 1. Мн., 1983. С. 133—135, 142.

т. 5, с. 440

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шко́льный в разн. знач. шко́льны;

шко́льный учи́тель шко́льны наста́ўнік;

шко́льный рабо́тник шко́льны рабо́тнік;

ребёнок шко́льного во́зраста дзіця́ шко́льнага ўзро́сту.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пена́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Падоўжаная скрыначка для ручак, алоўкаў, гумак і пад.

Школьны п.

|| прым. пена́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́рта, -ы, ДМ -рце, мн. -ы, парт, ж.

Школьны стол з нахільнай дошкай, злучаны з лаўкай.

Сесці за парту (таксама перан.: пачаць вучыцца).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выхава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто выхоўвае або выхаваў каго-н.

Школьны в.

|| ж. выхава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. выхава́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

schoolmaster [ˈsku:lˌmɑ:stə] n. dated шко́льны наста́ўнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

schoolteacher [ˈsku:lˌti:tʃə] n. шко́льны наста́ўнік; шко́льная наста́ўніца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tuckshop [ˈtʌkʃɒp] n. infml канды́тарская, шко́льны буфе́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

school friend [ˈsku:lfrend] n. шко́льны ся́бар; шко́льная сябро́ўка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)