Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
poważać
незак. паважаць; шанаваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
hold cheap
не шанава́ць, грэ́баваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
szanować się
незак.
1. берагчы, шанаваць (сябе);
2. паважаць, шанаваць (сябе)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Паша́на ’павага’ (ТСБМ, Гарэц.), пашанаванне (у выразе: мець у пашанаванні) ’шанаваць’ (Нас.), дзярж.пашанота ’пашана, дагляд’ (Нар. сл.), пашанотны ’шаноўны, прыстойны’ (Нар. сл.). Да шанава́ць (гл.), якое з польск.szanować < ст.-польск.szonować < ням.schonen ’прыгожа з кім-н. абыходзіцца’ < schön ’прыгожа’ (Брукнер, 540).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сціць ’шанаваць, паважаць’ (Стан.), ст.-бел.учсты ’выказаць пашану, павагу’ (Статут 1529, 1588). Рэканструяваны Станкевічам на падставе старабеларускіх форм дзеяслоў, гл. чціць ’шанаваць’ (Некр. і Байк.); паводле Карскага (1, 201), аналагічна стараж.-рус.чьсти з пропускам цяжкавымаўляльнага с дае ў ст.-бел.чсты, цти, чти. Гл. чэсць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
святы́нярел., перен. святы́ня, -ні ж.;
бере́чь как святы́нюшанава́ць як святы́ню.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
wértschätzen
аддз.vt паважа́ць, шанава́ць, даражы́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
czcić
незак.шанаваць, паважаць; ушаноўваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)