féinfühlend, féinfühlig

a чу́лы, даліка́тны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gefühlvoll

a чуллі́вы, чу́лы; сардэ́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Пя́лы ’трывалы, устойлівы’: пялы хлопяц (свісл., Сцяшк. Сл.). Відаць, ад пяць ’напружваць, напінаць’ (гл.), параўн. чу́лы ад чуць і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sentimental

[,sentəˈmentəl]

adj.

чульлі́вы, чу́лы, сэнтымэнта́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

kindhearted

[,kaɪndˈhɑ:rtəd]

adj.

до́бры, спага́длівы, чу́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гума́нны

(ад лац. humanus = чалавечны)

чулы, дабрачынны, чалавечны, прасякнуты павагай да людзей (г-ыя адносіны).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

чу́ласць ж.

1. чу́ткость, отзы́вчивость; душе́вность; сердобо́льность, сердобо́лие ср.;

2. чувстви́тельность;

1, 2 см. чу́лы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ура́жлівы, ‑ая, ‑ае.

Які лёгка паддаецца ўражанням, вельмі чулы. Уражлівае дзіця. □ Мама яшчэ пазаўчора сказала ім, старэйшым: — За вас я спакойна. За Віку баюся, яна такая ўражлівая. Не крыўдзіце яе. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zártbesaitet, zart besáitet

a даліка́тны, чу́лы, ура́злівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дзе́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзелавіты, дзелавы. Добры.. [Рудаў] чалавек, дзельны і чулы, гаворыць канкрэтна. Пташнікаў.

2. Практычна карысны; істотны; слушны. Надзя наогул яшчэ нікому не дала дзельнай парады, і таму толькі паціскала плячамі. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)