ciekły

вадкі; цякучы;

stan ciekły ciała — вадкі стан цела

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fluid

[ˈflu:ɪd]

1.

adj.

1) цяку́чы, ва́дкі

2) няста́лы, зьме́нны

2.

n.

ва́дкасьць f. або́ газ -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

жыгу́н Сухі, цякучы, вельмі тонкі пясок (Тал. Мядзв.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

fluent

[ˈflu:ənt]

adj.

1) бе́глы (чыта́ньне, мо́ва), дастатко́ва свабо́дны

2) які́ ху́тка, лёгка гаво́рыць або́ пі́ша

3) няста́лы; ва́дкі, цяку́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

running​2 [ˈrʌnɪŋ] adj.

1. бягу́чы;

a running commentary рэпарта́ж (з месца падзеі);

running events бягу́чыя падзе́і;

running repairs бягу́чы рамо́нт

2. цяку́чы (пра ваду);

running water водаправо́д; прато́чная вада́

3. бесперапы́нны; паслядо́ўны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

цяку́н Цякучы дробны пясок (Слаўг., Уш.). Тое ж цекуне́ц (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

флюі́ды

(лац. fluidus = цякучы)

1) вадкі або газападобны кампанент магмы;

2) знешне незаўважныя токі, якія вылучаюцца кім-н. або чым-н. (напр. ф. дабра).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

pławny

1. плавальны;

pęcherz pławny — плавальны пузыр;

2. уст. суднаходны;

3. уст. цякучы; пратокавы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

runny [ˈrʌni] adj.

1. цяку́чы, ва́дкі;

a runny paste ва́дкая па́ста;

The butter got runny in the sun. Масла растапілася на сонцы.

2. мо́кры (пра нос, вочы і да т.п.);

I have a runny nose. У мяне насмарк.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

флюі́д

(лац. fluidus = цякучы)

1) вадкасць, якая выцякае з магматычнага ачага;

2) гіпатэтычная вадкасць, якой да 18 ст. тлумачылі з’явы цеплыні, магнетызму, электрычнасці;

3) паводле ўяўленняў спірытаў, «псіхічны ток», які нібыта вылучаецца чалавекам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)