рыдыкю́ль, ‑я, м.

Уст. Жаночая невялікая сумачка. Адна з .. [машыністак] адчыніла рыдыкюль і дастала адтуль цукерак. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бамбанье́рка ’каробка для цукерак’. Рус. бонбонье́рка (з XIX ст.), укр. бонбоньє́рка. Запазычанне з франц. bonboniére ’тс’ (утварэнне ад bonbon ’цукерка’). Запазычанае слова (параўн. яшчэ польск. bombonierka) аформлена суфіксам ‑к(а). Гл. Шанскі, 1, Б, 163.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

chocolate [ˈtʃɒklət] n.

1. шакала́д;

a bar of chocolate плі́тка шакала́ду

2. шакала́дная цуке́рка;

a box of chocolates каро́бка шакала́дных цуке́рак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

распача́ць, -чну́, -чне́ш, -чне́; -чнём, -чняце́, -чну́ць; -ча́ў, -чала́, -ло́; -чні́; -ча́ты; зак., што.

1. Акгыўна прыступіць да ажыццяўлення чаго-н.; узяцца за якую-н. справу.

Р. будаўніцтва.

2. Пачаць карыстацца чым-н., ужываць што-н.

Р. каробку цукерак.

|| незак. распачына́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. распачына́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грылья́ж

(фр. grillage = смажанне)

сорт цукерак з падсмажанымі арэхамі і міндалем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

varied

[ˈverɪd]

adj.

1) разнаста́йны, разная́касны

a varied assortment of candies — разнаста́йны асартымэ́нт цуке́рак

2) зьме́нены

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ва́за ж. Vase [´vɑ:-] f -, -n (пад кветкі); Schále f -, -n (для цукерак і г. д.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

pudełko

н. скрынка; пачак (запалак, папярос);

pudełko cukierków — каробка цукерак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кра́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

Памянш. да крама; невялікая крама. [Волька] ўжо абышла кааператыўныя крамкі: купіла газы, цукерак дзецям, мыла, дастала і хусцінку старой. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саладо́сць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць і якасць салодкага (у 1 знач.). Саладосць цукерак.

2. Прыемнае адчуванне, задавальненне, выкліканае чым‑н. Сэрца захліпалася ад невядомае саладосці, шчымела і ныла. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)