коне́чный
1. кане́чны;
коне́чная величина́ мат. кане́чная велічыня́;
коне́чная дробь мат. кане́чны дроб;
2. (находящийся на конце) канцавы́;
коне́чная ста́нция желе́зной доро́ги канцава́я ста́нцыя чыгу́нкі;
3. (являющийся пределом) канчатко́вы;
коне́чная цель канчатко́вая мэ́та;
◊
в коне́чном счёте у канчатко́вым вы́ніку.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пресле́доваться страд. прасле́давацца, перасле́давацца; прыгнята́цца, уціска́цца; ме́цца на ўва́зе, ме́цца на мэ́це; дабіва́цца (чаго); дамага́цца (чаго), клапаці́цца (пра што), дбаць (пра што);
кака́я цель пресле́дуется ва́ми? яку́ю вы ма́еце на ўва́зе мэ́ту?, яку́ю вы ста́віце сабе́ мэ́ту?, чаго́ вы дамага́ецеся (дабіва́ецеся)?
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
папада́ць несов.
1. (в цель) попада́ть;
2. (куда-л.) попада́ть;
3. (внутрь чего-л.) попада́ть; проника́ть;
4. безл., разг. (о наказании) попада́ть; достава́ться, влета́ть;
1-4 см. папа́сці;
◊ зуб на зуб не ~да́е — зуб на́ зуб не попада́ет
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наме́ціцца I сов.
1. (обозначиться, определиться) наме́титься;
на тва́ры наме́ціліся маршчы́нкі — на лице́ наме́тились морщи́нки;
памі́ж і́мі ~ціўся разла́д — ме́жду ни́ми наме́тился разла́д;
2. разг. наме́риться;
~ціўся пайсці́ — наме́рился пойти́
наме́ціцца II сов. наце́литься, прице́литься, наме́титься;
~ціўся пра́ма ў цэль — наме́тился пря́мо в цель
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
назначе́ние
1. (действие) назначэ́нне, -ння ср., прызначэ́нне, -ння ср.; вызначэ́нне, -ння ср.;
2. (распоряжение, постановление, основная функция чего-л., цель) прызначэ́нне, -ння ср., назначэ́нне, -ння ср.;
испо́льзовать (переда́ть, посла́ть и т. п.) по назначе́нию вы́карыстаць (перада́ць, пасла́ць і да таго́ падо́бнае) па назначэ́нні (прызначэ́нні);
ме́сто назначе́ния ме́сца назначэ́ння (прызначэ́ння);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прывяза́ць сов.
1. в разн. знач. привяза́ть; (лодку и т.п. — ещё) прича́лить;
п. каня́ — привяза́ть ло́шадь;
п. вяро́ўку — привяза́ть верёвку;
п. цэль да арыенці́ра — привяза́ть цель к ориенти́ру;
п. прае́кт да мясцо́васці — привяза́ть прое́кт к ме́стности;
2. перен. привяза́ть;
п. к до́му — привяза́ть к до́му;
п. да сябе́ — привяза́ть к себе́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
высо́кі в разн. знач. высо́кий;
в. чалаве́к — высо́кий челове́к;
~кае не́ба — высо́кое не́бо;
~кая тэмперату́ра — высо́кая температу́ра;
в. го́лас — высо́кий го́лос;
~кая тэ́хніка — высо́кая те́хника;
~кая я́касць — высо́кое ка́чество;
~кая ідэ́йнасць — высо́кая иде́йность;
~кая мэ́та — высо́кая цель;
в. го́нар — высо́кая честь;
~кая но́та — высо́кая но́та;
в. госць — высо́кий гость;
в. стыль — высо́кий стиль;
~кія шыро́ты — высо́кие широ́ты;
◊ пту́шка ~кага палёту — пти́ца высо́кого полёта;
гавары́ць аб ~кіх матэ́рыях — говори́ть о высо́ких мате́риях;
быць ~кай ду́мкі — (аб кім, чым) быть высо́кого мне́ния (о ком, чём)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гнуць несов.
1. (сгибать) гнуть; (нагибать — ещё) клони́ть;
г. дрот — гнуть про́волоку;
г. падко́вы — гнуть подко́вы;
ве́цер гне дрэ́вы да зямлі́ — ве́тер гнёт (кло́нит) дере́вья к земле́;
2. безл. (делать неровным) корёжить, коро́бить;
до́шкі гне ад сы́расці — до́ски корёжит (коро́бит) от сы́рости;
3. перен. (вести речь, преследуя какую-л. цель) гнуть, клони́ть;
куды́ ён гне? — куда́ он гнёт (кло́нит)?;
◊ г. горб (спі́ну, шы́ю) — (перад кім) гнуть горб (спи́ну, ше́ю) (перед кем);
г. сваю́ лі́нію — гнуть свою́ ли́нию;
г. у тры пагі́белі — гнуть в три поги́бели;
г. у крук — безл. нездоро́вится
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
папа́сці сов.
1. (в цель) попа́сть, угоди́ть;
2. (куда-л.) попа́сть;
п. на даро́гу — попа́сть на доро́гу;
п. на ве́чар — попа́сть на ве́чер;
п. пад суд — попа́сть под суд;
п. ў бяду́ — попа́сть в беду́;
3. (внутрь чего-л.) попа́сть; прони́кнуть;
4. безл., разг. (о наказании) попа́сть, доста́ться, влете́ть, нагоре́ть;
яму́ здо́рава папа́ла — ему́ здо́рово попа́ло (доста́лось, влете́ло, нагоре́ло);
◊ як папа́ла — как попа́ло;
дзе папа́ла — где попа́ло;
каму́ папа́ла — кому́ попа́ло;
хто як папа́ла — кто во что гора́зд;
п. па́льцам у не́ба — попа́сть па́льцем в не́бо;
п. ў (са́мую) кро́пку — попа́сть в (са́мую) то́чку;
ляйчы́на пад хвост папа́ла — вожжа́ под хвост попа́ла
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уда́р в разн. знач. уда́р, -ру м.;
нанести́ уда́р нане́сці ўдар;
одни́м уда́ром адны́м уда́рам;
уда́ры ки́рок уда́ры кі́рак;
уда́р гро́ма уда́р гро́му;
перенести́ уда́р перане́сці ўдар;
отве́тить уда́ром на уда́р адказа́ць уда́рам на ўдар;
уда́р попа́л в цель прям., перен. уда́р тра́піў у цэль;
апоплекси́ческий уда́р мед. апаплексі́чны ўдар;
штрафно́й уда́р спорт. штрафны́ ўдар;
уда́р пу́льса уда́р пу́льсу;
фронта́льный уда́р воен. франта́льны ўдар;
теплово́й уда́р цеплавы́ ўдар;
со́лнечный уда́р со́нечны ўдар;
◊
находи́ться под уда́ром знахо́дзіцца пад уда́рам;
уда́р в спи́ну уда́р у спі́ну;
одни́м уда́ром двух за́йцев уби́ть адны́м уда́рам двух зайцо́ў забі́ць;
уда́р судьбы́ уда́р лёсу;
в уда́ре у настро́і (у гумо́ры).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)