Verbum

дужэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; незак. (разм.).

Станавіцца дужэйшым, набірацца сіл.

Хлопчык рос і дужэў.

казачо́к¹, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

1. гл. казак¹.

2. У рускіх дваран, памешчыкаў: хлопчык-слуга.

голагало́вы, -ая, -ае.

1. 3 голай, непакрытай галавой.

Г. хлопчык.

2. З абстрыжанай ці лысай галавой.

буту́з, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Маленькі, тоўсценькі хлопчык; таўсматае дзіця.

З сяней паказаўся чырвоненькі б.

пабягу́шкі, -шак.

У выразе: на пабягушках (разм.) — для дробных паслуг, на пасылках.

Хлопчык быў у іх на пабягушках.

на́зіркам, прысл.

Не спускаючы з вачэй (ісці, бегчы следам за кім-, чым-н.).

За незнаёмым н. краўся хлопчык.

айчы́м, -а, м.

Няродны бацька, муж маці ў адносінах да яе дзяцей ад папярэдняга шлюбу.

Рос хлопчык без бацькі, з айчымам.