dráufgängerisch

a безразва́жна сме́лы; насты́рны, хва́цкі, зухава́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ochoczy

1. ахвотны;

2. хвацкі, удалы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

хва́цкасць ж.

1. ли́хость, у́харство ср.; молоде́чество ср.;

2. разг. ло́вкость; см. хва́цкі 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Муду́р ’фанабэрысты, пыхлівы’, ’упарты, выдумляльнік’ (Нас., Гарэц.), мудуроўны ’фанабэрысты’ (Нас.). Балтызм. Параўн. літ. mudrùs ’слаўны, хвацкі, зухаваты’, ’бадзёры, бойкі’, mùdrinti ’упрыгожваць, выстройваць, прыбіраць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dashing

[ˈdæʃɪŋ]

adj.

1) по́ўны энэ́ргіі, запа́лу; жва́вы

2) мо́дны; хва́цкі; пы́шны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rakish

[ˈreɪkɪʃ]

adj.

1) хва́цкі, зухава́ты, уда́лы; фарсі́сты

2) бы́страхо́дны (пра чо́вен)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Mórdskerl

m -(e)s, -e маладзе́ц, хва́цкі хло́пец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ветны ’бывалы чалавек, які шмат чаго ведае’ (Крывіч, 12, 1926, 108), рус. бранск. ветный ’прыветлівы, ласкавы, гаваркі, вясёлы’, вяц. ветляной ’ходкі, хвацкі, зухаваты, бывалы’. Да ве́тлы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

руба́ка, ‑і, м.

Разм. Смелы, адважны чалавек, які па-майстэрску валодае халоднай зброяй. Гэты стары салдат, хвацкі рубака, узнагароджаны трымя Георгіеўскімі крыжамі, потым камандзір эскадрона ў Будзёнаўскай конарміі. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

crack​2 [kræk] adj. infml цудо́ўны, надзвыча́йны, хва́цкі, ла́дны, першакла́сны, запра́ўскі;

a crack shot першакла́сны страло́к;

a crack unit mil. адбо́рная часць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)