паблядне́лы, -ая, -ае.

1. Які стаў бледным.

П. твар.

2. Які страціў свае яркія фарбы, стаў цьмяным.

Пабляднелыя зоркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маскатэ́ль, -і, ж., зб.

Хімічныя рэчывы (фарбы, клей і інш.) як прадмет гандлю.

|| прым. маскатэ́льны, -ая, -ае.

Маскатэльныя тавары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

люмінесцэ́нтны физ. люминесце́нтный;

~ныя фа́рбы — люминесце́нтные кра́ски

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паадскраба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Адскрэбці, саскрэбці што-н. у многіх месцах або ўсё, многае.

П. кроплі фарбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збля́кнуць, -ну, -неш, -не; збляк, -кла; -ні; зак.

1. Страціць яркасць, афарбоўку.

Ружовыя фарбы збляклі.

2. Завянуць, страціць свежасць.

Трава зблякла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

coating [ˈkəʊtɪŋ] n. слой, пласт (фарбы); по́крыва, пакрыццё

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мастыхі́н, ‑а, м.

Вузкая лапатачка або нож для расцірання фарбы, згладжвання мазкоў фарбы і пад. у алейным жывапісе.

[Іт. mestichino.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анілі́н, -у, м.

Арганічнае злучэнне — алеістая атрутная вадкасць без колеру, якая выкарыстоўваецца пры вырабе лякарстваў, фарбавальнікаў і інш.

|| прым. анілі́навы, -ая, -ае.

Анілінавыя фарбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

autumnal [ɔ:ˈtʌmnəl]adj. во́сеньскі, асе́нні;

autumnal colours во́сеньскія фа́рбы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фа́рбавы, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які мае адносіны да фарбы (у 1 знач.). Фарбавае спалучэнне.

2. Які вырабляе фарбы. Фарбавая прамысловасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)