Дыхт, ды́хта ’фанера’. Гл. ды́кта.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трохслаёвы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з трох слаёў. Трохслаёвая фанера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шматслаёвы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з некалькіх ці з многіх слаёў. Шматслаёвая фанера. Шматслаёвая воблачнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fornir, ~u

м. фанера

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

філё́нга, -і, ДМ -нзе, мн. -і, -лёнг і -аў, ж. (спец.).

1. Тонкая дошка або фанера, якая ўстаўляецца ў дзвярную або іншую раму.

2. Вузкая каляровая палоска, якая аддзяляе афарбаваную панэль ад верхняй часткі сцяны.

|| прым. філянго́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Furníer

n -s, -e фане́ра, шпон

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кле́ены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад клеіць.

2. у знач. прым. Змацаваны пры дапамозе клею. Клееная фанера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакле́йка, ‑і, ДМ ‑клейцы; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пераклейваць — пераклеіць.

2. Р мн. ‑клеек. Спец. Шматслаёвая клееная фанера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

венірава́ны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад веніраваць.

2. у знач. прым. Абліцаваны цвёрдымі або каштоўнымі пародамі дрэва. Веніраваная фанера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Spérrholz

n -es

1) фане́ра

2) тэх. распо́рка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)