subterfuge [ˈsʌbtəfju:dʒ] n. fml выкру́чванне, вы́крут, ухіле́нне;

resort to subterfuge ужыва́ць уся́кія хі́трыкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

уви́ливание уві́льванне, -ння ср., ухіле́нне, -ння ср., выкру́чванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уклоне́ние

1. ухіле́нне, -ння ср., адхіле́нне, -ння ср.; адхіне́нне, -ння ср., унікне́нне, -ння ср.;

2. адхіле́нне, -ння ср., ухіле́нне, -ння ср., збо́чванне, -ння ср.;

3. адхіле́нне, -ння ср.;

4. унікне́нне, -ння ср., ухіле́нне, -ння ср.; см. уклоня́ться.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Wéigerung

f -, -en адмо́ва; ухіле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

нежада́нне, ‑я, н.

Адсутнасць жадання; ухіленне ад чаго‑н. [Леснічыха] чамусьці гаварыла неахвотна. І ў гэтым нежаданні расказваць пра сябе Язэп адчуваў нейкую таямніцу. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

evasion [ɪˈveɪʒn] n.

1. ухіле́нне; абхо́д (закону, правілаў і да т.п.)

2. хі́трыкі; вы́круты, выкрута́сы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прымірэ́нства, ‑а, н.

Разнавіднасць апартунізму ў рабочым руху, заснаваная на палітыцы прымірэння з класавым ворагам, на сціранні класавых супярэчнасцей; згодніцтва. // Ухіленне ад канфліктаў, барацьбы. Прымірэнства з дрэннай якасцю працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

absenteeism [ˌæbsənˈti:ɪzəm] n. абсентэі́зм (ухіленне ад выканання грамадскіх абавязкаў, напрыклад ад удзелу ў выбарах); нявы́хад на пра́цу, прагу́л

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

абсентэі́зм, ‑у, м.

Кніжн. У буржуазных краінах — ухіленне ад удзелу ў выбарах, а таксама сістэматычная адсутнасць на пасяджэннях членаў калегіяльных органаў як выражэнне пратэсту супраць палітыкі тэрору і парламенцкай механікі подкупу.

[Лац. absens, absentis— адсутны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэзерці́рства, ‑а, н.

Самавольныя ўцёкі з ваеннай службы або ўхіленне ад прызыву ў армію. У палку пачалося дэзерцірства, кожны дзень знікала па некалькі чалавек. Галавач. // перан. Ухіленне ад выканання сваіх службовых або грамадзянскіх абавязкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)