beseech

[bɪˈsi:tʃ]

v.t. -sought or -seeched, -seeching

го́рача прасі́ць; упро́шваць, малі́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

beseech [bɪˈsi:tʃ] v. fml (beseeched or besought) прасі́ць, упро́шваць, малі́ць;

Let him go, I beseech you! Хай ідзе, прашу цябе!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

*Монькала, мо́нькало ’проська, канькала’ (Нікан.). Утворана ад монькать ’канькаць’. Магчыма, узыходзіць да moliti ’прасіць’ > *moljati ’упрошваць’, у якім lʼ > nʼ з дадаваннем суфікса ‑k‑ па тыпу канькаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Малёґаць ’угаворваць, прасіць’ (маладз., Янк. Мат., дзярж., Нар. сл.; КЭС, лаг., глус., Мат. Маг.; Федар. 2). Да малі́ць (гл. малі́цца) ’упрошваць’. Утворана пры дапамозе суфікса ‑ёг‑ з працягла-шматразовым значэннем. Параўн. бел. галёкаць, гродз. галякаць ’крычаць, гукаць’ (ТСБМ, Шат., Сл. ПЗБ), а таксама серб.-харв. моља́кати, мољукати з пеяратыўнымі суфіксамі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

solicit

[səˈlɪsɪt]

v.t.

1) прасі́ць, упро́шваць, папраша́йнічаць

2) закліка́ць

to solicit for contributions — закліка́ць да дапамо́гі ахвярава́ньнямі

3) угаво́рваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

coax

[koʊks]

v.

упро́шваць; угаво́рваць

The mother coaxed the child to take the medicine — Ма́ці ўгавары́ла дзіця́ прыня́ць ле́кі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Во́ліць ’упрошваць, пераконваць’ (Нас.). Рус. во́лить ’жадаць, хацець’, ст.-слав. волити, волꙗ хацець, аддаваць перавагу’, польск. wolić ’аддаваць перавагу’, чэш. voliti, славац. voliť ’выбіраць’, славен. vóliti ’тс’. Паводле Фасмера, 1, 338, Махэка₂, 704, звязана з воля (гл.). Роднаснымі з’яўляюцца гоц. waljan ’выбіраць’, ст.-в.-ням. wellan ’тс’, ст.-інд. varáyati ’выбірае, дамагаецца’ (Торп., 400; Уленбек, 272).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Малі́тва ’маленне’, ’тэкст, які чытаюць веруючыя, звяртаючыся да бога ці святых’ (ТСБМ, Яруш.). Укр., рус. молитва, польск., н.- і в.-луж. modlitwa, чэш., славац. modlitva, славен. molítva, molȋtev, molȋdva, molȋdev, серб.-харв. мо̀литва, молатав, макед., балг. молитва. Прасл. modlitva ’звяртанне, просьба да бога, абяцанне’. Да малі́цца. Сюды ж малі́твеннік ’кніга з малітвамі’, якое, відаць, з ц.-слав. мовы, бел. малітоўнік ’тс’, малі́тваваць ’уводзіць маці пасля родаў у царкву з малітвай’ (Нас.), малі́цьвіць ’маліць, упрошваць’ (Бяльк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

conjure

[ˈkɑ:ndʒər]

1.

v.

1) закліна́ць (чарадзе́йнымі сло́вамі)

2) вядзьма́рыць, чарава́ць

3) [kənˈdʒʊr] прасі́ць; упро́шваць; закліна́ць

2.

v.i.

1) выкліка́ць ду́хаў

2) пака́зваць фо́кусы, займа́цца штука́рствам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

adjure

[əˈdʒʊr]

v.t.

1) дава́ць нака́з; падво́дзіць пад прыся́гу

2) закліна́ць; малі́ць; упро́шваць, упраша́ць

I adjure you to speak the truth — Я закліна́ю вас, гаварэ́це пра́ўду

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)