sleeping policeman [ˌsli:pɪŋpəˈli:smən] n. (pl. -men) BrE, infml грэ́бень упо́перак даро́гі (каб сцішыць рух машын), ляжа́чы паліцэ́йскі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Напе́рак (поперек) ’папалам’: Наперак перарэзаў (Нас.). Гл. пёрак ’упоперак’ (прасл. *perky).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нало́бнік, ‑а, м.

1. Частка конскай вуздэчку якая праходзіць упоперак ілба.

2. Рэменьчык, які завязваецца на галаву для падтрымкі валасоў у час работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

athwart [əˈθwɔ:t] adv., prep. fml

1. упо́перак; наўско́с;

They put a table athwart the doorway. Яны паставілі стол упоперак дзвярэй.

2. су́праць, супро́ць; насу́перак;

His statement ran athwart what was previously said. Яго словы супярэчылі таму, што было сказана раней.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

перакапа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Ускапаць нанава.

П. бульбянішча.

2. Падзяліць што-н. ровам, канавай упоперак.

П. дарогу.

3. перан. У пошуках чаго-н. дэталёва перагледзець, перабраць паперы, рэчы і пад.

Перакапаў усе рэчы ў шуфлядзе.

|| незак. перако́пваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. перако́пванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пе́рак, пе́ракам ’поперак, упоперак’ (Нас., Сл. ПЗБ, Бяльк., ушац., Нар. лекс.; Варл.), ’кароткая папярочная баразна’ (докш., Сл. ПЗБ), ’папярочны загон’ (ЛА, 2), смал. пе́рек ’упоперак’; укр. пере́ка ’супрацьдзеянне, супярэчанне’, рус. по‑перёк ’упоперак’, польск. w przek, w przeki, na przek(i) ’упоперак, наадварот, наперакор’, ст.-польск. przek(o) ’поперак’, н.-луж. prjeki ’поперак, наўскос’, в.-луж. prěki ’поперак’, prěčić ’перасякаць; супярэчыць, супраціўляцца’, палаб. pritʼai, pritʼě ’праз, звыш; па той бок’, ст.-чэш. na‑přiek(y), чэш. na‑přík ’насупраць, у параўнай з. насуперак’, na‑příč ’праз, па той бок; поперак’, славац. na‑priеку, na‑priek ’нягледзячы на’, славен. prẹ̑k ’рэзкі, грубы, жорсткі; які супраціўляецца; касы, які стаіць упоперак’, prȇ̥ko, prę̑k, priek, prȇ̥čki ’тс’, vprẹ̑k ’нягледзячы; праз; супраць’, prȇ̥k ’горды чалавек’, серб.-харв. пре̂к, харв. prȉjek ’папярочны; просты, самы кароткі, запальчывы, круты, неадкладны, неабходны’, пре̂ко ’насупраць, па той бок; упоперак, раптоўна, рэзка; празмерна’, чак. priko ’тс’, макед. прек ’папярочны; неадкладны, круты’, балг. пряк. мн. л. пре́ки ’прамы, непасрэдны’, ст.-слав. въпрѣкы глаголати ’супярэчыць’, ц.-слав. прѣкъ ’папярочны; які ляжыць упоперак’, прѣко, прѣкы ’насуперак; супраць; праз’. Прасл. *perkъ ’папярочны, які знаходзіцца на супраць’ (перайшло ў прыслоўе, прыназоўнік *perko/*perkъ/*perky і ў адназоўнікавы дзеяслоў *perčiti ’пярэчыць’) — утварэнне з суф. *‑kǒ (> *‑kъ) ад прыслоўя *per‑ ’праз’ (Мее, Études, 329; Фасмер, 3, 238: Копечны, 1, 129 і 173; Махэк₂, 492; Бязлай, 3, 110–111).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

упапяро́к, прысл. і прыназ.

Тое, што і упоперак. Вось шырокае палатно ніў. Як вокам акінуць, цягнуцца яны далёка к лесу, за ўзгорак. Глядзець упапярок — зліты, суцэльны. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Quére

f - папярэ́чны напра́мак

in die ~ — упо́перак

j-m in die ~ kómmen* — станаві́цца каму́-н. упо́перак даро́гі

j-m in die ~ láufen* — папа́сціся каму́-н. на во́чы

etw. nach der ~ [der ~ nach] durchschnéiden* — разрэ́заць што-н. упо́перак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

crosswise

[ˈkrɔswaɪz]

adv.

1) упо́перак, на́крыж

2) у фо́рме кры́жа

3) Figur. няпра́вільна, наадваро́т

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

маркёр ​1, ‑а, м.

Асоба, якая прыслужвае і вядзе падлік пры гульні ў більярд.

[Фр. marqueur.]

маркёр ​2, ‑а, м.

Спец. Прыстасаванне, якім праводзяцца пасяўныя або пасадачныя разоркі ці радкі. Прайшліся [жанкі] па ўчастку маркёрам, спачатку ўздоўж, а потым упоперак. Кулакоўскі.

[Фр. marqueur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)