сваво́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто сваволіць; гарэза, дуронік.

Не дзеці, а свавольнікі.

2. Упарты, свавольны чалавек.

3. Несур’ёзны, легкадумны чалавек.

|| ж. сваво́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

headstrong [ˈhedstrɒŋ]adj. сваво́льны, упа́рты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stiff-necked [ˌstɪfˈnekt] adj. упа́рты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сваво́льны, -ая, -ае.

1. Гарэзлівы, гуллівы.

Свавольнае дзіця.

С. ветрык (перан.).

2. Схільны да свавольства; упарты, неслух.

Нічога не слухае гэты с. сын, усё па-свойму робіць.

|| наз. сваво́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

przekorny

упарты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

stubborn [ˈstʌbən] adj.

1. упа́рты, заця́ты, не пада́тлівы

2. упа́рты, насто́йлівы;

be stubborn in the defense упа́рта абараня́цца

♦

stubborn as a mule упа́рты як асёл

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зало́жны, ‑ая, ‑ае.

Абл. Бесперапынны, настойлівы, упарты. Вецер заложны шуміць, не сціхае. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

balky [ˈbɔ:ki] adj. AmE непаслухмя́ны; упа́рты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

self-willed [ˌself ˈwɪld] adj. derog. сваво́льны, упа́рты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

strong-willed [ˌstrɒŋˈwɪld] adj. валявы́, рашу́чы; упа́рты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)