cave [keɪv] n. пячо́ра; по́ласць; упа́дзіна; я́міна

cave in [ˌkeɪvˈɪn] phr. v.

1. асяда́ць, апада́ць, апуска́цца

2. уступа́ць, адступа́ць, здава́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заглыбле́нне, ‑я, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. заглыбляцца — заглыбіцца.

2. Паглыбленне, упадзіна, ямка ў чым‑н. У высокай траве.. ляжалі па крузе сем абчасаных камянёў, а ў цэнтры.. восьмы, з правільна круглым заглыбленнем наверсе. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ахля́біна ’?’ (Інстр. лекс.), охлябіна ’ўвогнутае месца’ (КСТ). Відаць, да хляба ’упадзіна, пахвіна ў жывёлы’. Параўн. ахляць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Про́лумка ’ўпадзіна’ (Ласт.). Да пралумі́ць ’праціснуць’, што, відавочна, звязана з лу́міна ’яма, упадзіна’, лу́мка ’палонка’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кары́ціна ’пакацістая упадзіна паміж двума ўзгоркамі’ (Яшк., Нар. сл.), да карыта (гл.). Суфіксацыя на ‑іна ў функцыі сінгулятыўнасці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

socket [ˈsɒkɪt]n. упа́дзіна, запа́дзіна, заглыбле́нне, я́мка;

an eye socket вачні́ца;

a socket for an electric light bulb патро́н (электрычны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

concavity

[kɑ:nˈkævəti]

n., pl. -ties

1) увагну́тасьць, угну́тасьць f.

2) увагну́тая паве́рхня, упа́дзіна f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

катлаві́на, ‑ы, ж.

Паглыбленне, упадзіна на паверхні зямлі з пакатым спускам. Высеўка падрабязна расказваў нам пра возера Нарач, якое ляжыць у маляўнічай катлавіне. Гурскі. Справа добра відаць бераг Афрыкі, злева — зусім недалёка Тарыфа з белымі дамочкамі ў катлавіне. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zagłębienie

н.

1. (дзеянне) паглыбленне; пагружэнне;

2. паглыбленне; упадзіна; яма

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Па́хі ’выемка ў дошках’ (Ян.). У выніку семантычнага пераносу ’упадзіна пад рукой’ > ’выемка’ > ’пазы’, а таксама пры ад’ідэацыі лексемы пазы — ад па́ха (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)