shudder​2 [ˈʃʌdə] v. (with) уздры́гваць;

shudder with cold дрыжа́ць ад хо́ладу;

shudder to think of smth. дрыжа́ць ад ду́мкі аб чым-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wince [wɪns] v.

1. (at) мо́ршчыць; мо́ршчыцца (ад болю);

wince at a remark памо́ршчыцца ад заўва́гі

2. уздры́гваць, здрыга́цца (ад перапалоху, жаху і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дры́гаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., чым.

Разм. Рабіць рэзкія, адрывістыя рухі (звычайна пра часткі цела). Мокры і напалоханы воўк дрыгаў нагамі і рваўся з усіх жыл. Чорны. [Бусляняты] часта ўзмахвалі крыламі, смешна дрыгалі нагамі і трохі ўзляталі над гняздом. Даніленка. // без дап. Разм. Уздрыгваць, біцца (пра сэрца). [Халімон:] (прыкладае вуха да грудзей пані) Жывая, сэрца дрыгае. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

startle

[ˈstɑ:rtəl]

1.

v.t.

пало́хаць, спу́джваць; зьдзіўля́ць; засьпява́ць зьняна́цку

2.

v.i.

уздры́гваць

3.

n.

пярэ́палах -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zusámmenfahren

* vi (s)

1) здрыгану́цца, уздры́гваць (ад спалоху)

2) сутыка́цца (напр., пра цягнікі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

quiver

[ˈkwɪvər]

1.

v.i.

1) трэ́сьціся; дрыжэ́ць, уздры́гваць (ад хвалява́ньня)

2) хіста́цца, ківа́цца

2.

n.

уздры́гваньне, дрыжа́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

flinch

[flɪntʃ]

1.

v.i.

1) ску́рчвацца; уздры́гваць; мо́ршчыцца (ад бо́лю)

2) ухіля́цца, адмаўля́цца (ад ця́жкасьцяў, абавя́зку)

2.

v.t.

адступа́цца ад чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

áuffahren

* vi (s)

1) наязджа́ць; пад’язджа́ць

2) уско́кваць; уздры́гваць

3) узно́сіцца (увысь)

4) се́сці (на мель)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

здрыга́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Уздрыгваць, калаціцца. І гудзе зямля і здрыгаецца — То ляцяць удаль цягнікі. Ставер. І пачаў [хлопец] нажом сталёвым пілаваць і секчы дрэва, аж здрыгаўся пень яловы, аж смала на ім кіпела. Дубоўка.

2. Рабіць сутаргавыя рухі, мімаволі ўздрыгваць (ад страху, узрушэння і пад.). [Лясніцкі] міжвольна прыпыніў ход, асцярожна, паціху ступаў па пышным дыване, здрыгаўся, калі трэскала пад нагой сухая галінка. Зарэцкі. Прыезджы чалавек, як мой бацька, ад страху здрыгаўся і прысядаў. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрыжаць, дрыжэць, уздрыгваць, падрыгваць, уздрыгацца, трэсціся, трасціся, калаціцца, трымцець, скаланацца □ хадзіць хадуном

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)