узво́дзіцца несов.

1. взводи́ться; см. узве́сціся;

2. страд. взводи́ться, возводи́ться; производи́ться; см. узво́дзіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

erect​2 [ɪˈrekt] v. fml

1. будава́ць, узво́дзіць; ста́віць

2. ствара́ць (сістэму, арганізацыю)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

інсінуі́раваць

(лац. insinuare = пралазіць, пракрадвацца)

узводзіць паклёп на каго-н. (гл. інсінуацыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

potenzíeren

vt матэм. узво́дзіць у ступе́нь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

возводи́ть несов.

1. (строить) будава́ць, ста́віць; узво́дзіць;

возводи́ть сте́ны до́ма будава́ць (узво́дзіць) сце́ны до́ма;

возводи́ть но́вое зда́ние будава́ць (ста́віць) но́вы буды́нак;

2. (поднимать) уст. узніма́ць, падыма́ць;

возводи́ть глаза́ узніма́ць (падыма́ць) во́чы;

3. (вести к более высокому общественному, служебному положению) перен. возводи́ть в чин (сан, досто́инство) надава́ць чын (сан, го́днасць);

возводи́ть на престо́л, на трон узво́дзіць (садзі́ць) на трон;

4. в др. знач. узво́дзіць;

возводи́ть в квадра́т узво́дзіць у квадра́т;

возводи́ть в зако́н (в при́нцип) узво́дзіць у зако́н (у пры́нцып);

5. (приписывать напрасно) книжн. узво́дзіць;

6. (к чему — относить происхождение чего-нибудь к чему-л.) книжн. выво́дзіць (ад чаго, з чаго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

spotwarzać

незак. паклёпнічаць, узводзіць паклёп

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

szkalować

незак. паклёпнічаць; узводзіць паклёп

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

взводи́ться

1. (о курке) узво́дзіць;

2. страд. узво́дзіцца; узніма́цца, падыма́цца; см. взводи́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

traduce [trəˈdju:s] v. fml паклёпнічаць, узво́дзіць паклёп; знеслаўля́ць, абнеслаўля́ць;

He was traduced by historians. Яго зняславілі гісторыкі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

патэнцы́раваць

(ням. potenzieren = узводзіць у ступень)

знаходзіць велічыню па яе лагарыфме, г.зн. выконваць дзеянне, адваротнае лагарыфміраванню.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)