Verbum

гуле́ц, -льца́, мн. -льцы́, -льцо́ў, м.

Удзельнік якой-н. гульні (спартыўнай, картачнай і пад.), ігрок.

акупа́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Удзельнік акупацыі, захопнік.

|| прым. акупа́нцкі, -ая, -ае.

ста́чачнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Удзельнік стачкі, забастоўшчык.

|| ж. ста́чачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

тарэадо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Удзельнік бою быкоў на арэне.

|| прым. тарэадо́рскі, -ая,-ае.

партнёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Удзельнік гульні з кім-н. (на сцэне, у карты, у спорце і г.д.), а таксама наогул удзельнік якой-н. сумеснай дзейнасці.

Партнёры згадзіліся на нічыю.

П. па домаўладанні.

2. Краіна — удзельнік якога-н. саюза, блока, пагаднення.

Дзяржавы — гандлёвыя партнёры.

|| ж. партнёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (да 1 знач.; разм.).

|| прым. партнёрскі, -ая, -ае (да 2 знач.).

канфедэра́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

Удзельнік, член канфедэрацыі (у 1 і 2 знач.).

ка́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто карае; удзельнік карнага атрада.

|| прым. ка́рніцкі, -ая, -ае.

дэса́нтнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Удзельнік дэсантных аперацый.

Парашутысты-дэсантнікі.

2. Ваеннаслужачы дэсантных войск.

крыжано́сец, -но́сца, мн. -но́сцы, -но́сцаў, м.

Удзельнік крыжовых паходаў, які першапачаткова насіў на адзенні чырвоны крыж.