пада́ча, -ы, мн. -ы, -да́ч, ж.

1. гл. пада́ць.

2. У спартыўных гульнях: удар, якім мяч, шайба, валан уводзяцца ў гульню.

Удалая п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грыма́к, ‑а, м.

Разм. Удар кулаком; кухталь. Надаваць грымакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апоплекси́ческий апаплексі́чны;

апоплекси́ческий уда́р апаплексі́чны ўдар;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

са́бельный ша́бельны;

са́бельный уда́р ша́бельны ўдар.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оглуши́тельный аглуша́льны; мо́цны;

оглуши́тельный уда́р гро́ма аглуша́льны (мо́цны) уда́р гро́му;

оглуши́тельный крик аглуша́льны (мо́цны) крык;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уши́б м.

1. (действие) уда́р, -ру м.;

получи́ть уши́б атрыма́ць уда́р;

2. (синяк) вы́цятае ме́сца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пары́раваць сов. и несов., прям., перен. пари́ровать;

п. уда́р — пари́ровать уда́р;

п. до́вады праці́ўніка — пари́ровать до́воды проти́вника

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

контруда́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

Удар, які наносяць войскі па арміі праціўніка, з мэтай яго разгрому і пераходу ў наступленне.

Нанесці ворагу к. з фланга.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адхля́снуць

‘адказаць удар на ўдар; адказаць колкасцю на колкасць (адхляснуць каго-небудзь і каму-небудзь)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адхля́сну адхля́снем
2-я ас. адхля́снеш адхля́снеце
3-я ас. адхля́сне адхля́снуць
Прошлы час
м. адхля́снуў адхля́снулі
ж. адхля́снула
н. адхля́снула
Загадны лад
2-я ас. адхля́сні адхля́сніце
Дзеепрыслоўе
прош. час адхля́снуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падно́жка², -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж. (разм.).

Удар нагой па назе ці падстаноўка нагі пад нагу іншага чалавека, каб паваліць яго.

Даць падножку каму-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)