Перакаўляць ’упрошваць, угаворваць, дакучліва прасіць’ (Федар.). Зыходны дзеяслоў паходзіць, магчыма, ад літ. kaũlyti ’надакучліва прасіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bring around

а) прыво́дзіць да прыто́мнасьці

б) перако́нваць, угаво́рваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

угаво́рвацца несов.

1. угова́риваться, догова́риваться, см. угавары́цца 1;

2. страд. угова́риваться; убежда́ться; урезо́ниваться; склоня́ться; успока́иваться; см. угаво́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ermáhnen

vt угаво́рваць, закліка́ць (да чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

агітава́ць

(лац. agitare = узбуджаць)

1) займацца агітацыяй, прапагандаваць што-н.;

2) пераконваць у чым-н., схіляць да пэўнай дзейнасці, угаворваць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

skłaniać

незак.

1. схіляць, нахіляць;

2. схіляць, угаворваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Наўпаміна́нне ’напамінанне’ (Нас., Яруш.), наўпаміна́ць угаворваць, пераконваць, наўпамянуць угаварыць; напомніць’ (Нас.). Відаць, у выніку кантамінацыі напамінаць ’прыпамінаць’ і упамінаць ’пераконваць; напамінаць’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Прасвадава́ць, прасвядавсіць ’раіць, угаворваць’ (ашм., шальч., Сл. ПЗБ). З польск. perswadować ’тс’, што ўзыходзіць да лац. persuäre ’пераконваць, схіляць’ (Банькоўскі, 2, 531).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

обха́живать несов.

1. многокр. абхо́джваць;

2. разг. (угождать) дагаджа́ць; (просить, добиваясь чего-л.) угаво́рваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

увеща́ть несов.

1. (уговаривать) угаво́рваць; (убеждать) перако́нваць; (советовать) ра́іць, ра́дзіць;

2. (наставлять) навуча́ць, павуча́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)