Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
éintreiben
*vt
1) заганя́ць, убіва́ць, уганя́ць
2) заганя́ць (скаціну)
Stéuern ~ — збіра́ць пада́ткі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
éintrichtern
vt
1) наліва́ць праз ле́йку
2) разм. удзёўбваць, убіва́ць (у галаву)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
То́ўбаліць ’укладаць у памяць, убіваць у галаву’ (ТС). Відаць, варыянт дзеяслова з аглушэннем пачатковага зычнага, параўн. доўба́ніць экспр. ’гаварыць’ (ТС), лаянкавае до́ўбало дурно́е ’тупы чалавек’ (драг., Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.), утворанае паводле тыпу ду́рбало ад ду́рбаць ’дзяўбці ў галаву, настойліва тлумачыўшы’, параўн. літ.dur̃binti ’выдоўбліваць дупло’.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
wedge
[wedʒ]1.
n.
1) клін -а m.
2) кліно́к -ка́m. (сы́ру, то́рту)
2.
v.t.
1) убіва́ць клін; кало́ць
2) закліно́ўваць; укліно́ўваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Тыч ‘вочап у студні з жураўлём’ (пруж., ДАБМ, камент., 810), сюды ж зборн. тыччо́ ‘тычкі для плота’ (докш., Янк. Мат.), ты́чча ‘тычкі’ (Мат. Гом.). Параўн. укр. зборн. ти́ччя ‘тычкі’, тик, тика ‘тычка, вяха’, рус.тыч ‘драўляны кол’, зборы, тычче́ ‘тычкі, тычыны’, польск.tycz ‘жэрдка-падпорка’, tycza ‘тс’, н.-луж.tyca ‘тычка для хмелю ці гароху’, в.-луж.tyč ‘тычка’, чэш.tyč ‘тычка, жэрдка, дручок’, славац.tyč ‘палка, жэрдка, штанга, стрыжань, рэйка’. Паўночнаславянскае прасл.*tyčь ад *tykati ‘ўтыркаць, убіваць, запіхваць’. Гл. таксама тычка, тычына.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
wkładać
незак.
1. укладаць, укладваць; класці
2. апранаць; надзяваць
3. укладваць у што;
wkładać do głowy разм.убіваць у галаву
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ram
[ræm]1.
n.
1) бара́н -а́m.
2) тара́н -а́m.
3) гідраўлі́чны тара́н
2.
v.t.
1) мо́цна пхаць; убіва́ць
2) мо́цна ўда́рыць, сту́кнуць, сту́кнуцца
•
- Ram
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ По́талак ’чарэнь, ляжанка па нечы’ (рас., Шатал.). Няясиа; калі параўноўваць з рус.потолок ’столям то можа ўзыходзіць да */ь/ ’зямля, глеба’, гл. тло (Фасмер, 3, 345). Не выключана таксама этымалогія, што належыць Далю (3, 320), аб сувязі з талачыць (ад мачаха) ’убіваць, утоптваць’, што адлюстроўвае тэхналогію складвання печы, тады гэта адпавядае аддзеяслоўным утварэнням з по- са значэннем выніку дзеяння. Параўн. паталок (гл.). Гаўлава (Etym. Brunensia, 24–25) рус.маск.потолока ’гарышча’ суадносіць з прасл. */ь/о ’дашчатая падлога’, ’столь’ з іншай ступенню аблаўта, паралельнай прус.tolus ’падлога’, літ.tiles ’дашчатая падлога ў лодцы’, і аманімічным потолока ’талака’, што ўзыходзіць да прасл.*іьІко (> таўку).