ввяза́ть сов.

1. увяза́ць; (вделать вязкой — ещё) урабі́ць; (вплести) упле́сці;

2. перен., разг. ублы́таць, умяша́ць; (вовлечь) уцягну́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умяша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., у што.

1. што і чаго. Мяшаючы, дабавіць чаго‑н. у што‑н.; прымяшаць. Умяшаць пшанічнай мукі ў жытнюю.

2. перан.; каго. Уцягнуць, ублытаць у якую‑н. непрыемную справу. — Ты што гэта надумаў, хлопча? — здзіўлена запытаў Якаў. — Хочаш і мяне сюды ўмяшаць? Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zaplątać

зак.

1. заблытаць; зблытаць;

2. kogo w co ублытаць каго ў што

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wrobić

зак. разм.

1. урабіць; уставіць;

2. kogo w co ублытаць каго ў што

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прыпле́сці, ‑пляту, ‑пляцеш, ‑пляце; ‑пляцём, ‑плецяце, ‑плятуць; пр. прыплёў, ‑пляла, ‑пляло; заг. прыпляці; зак.

1. што. Плетучы, далучыць, прымацаваць што‑н. да чаго‑н., уплесці ў што‑н. Прыплесці драціну ў вяроўку.

2. перан.; каго-што. Разм. Ублытаць, умяшаць каго‑н. у што‑н. У справу прыйшлося прыплесці Серафіма Сараўскага. Колас. // Дадаць у гаворцы, расказе што‑н. прыдуманае або лішняе. «Навошта я хлушу? — думаў .. [Валік], седзячы за партай. — Для чаго прыплёў гэтыя вочы?» Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zamieszać

зак.

1. памяшаць; размяшаць;

zamieszać cukier — размяшаць цукар;

2. (kogo w co) замяшаць; ублытаць (каго ў што)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kabała

kabał|a

ж.

1. (таемная навука) кабала;

2. варажба, варажэнне;

kłaść ~ę — варажыць; класці карты; кідаць карты;

wpaść w ~ę — трапіць (ублытацца) у непрыемную гісторыю; трапіць у цяжкае становішча;

wpakować kogo w ~ę — ублытаць каго ў непрыемнасці (непрыемную гісторыю)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)