Tórflager

n -s, - за́лежы то́рфу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

торфанарыхто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.

Нарыхтоўка торфу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаўзгара́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць да самаўзгарання. Самаўзгаральнасць торфу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарфагно́й, ‑ю, м.

Сумесь торфу і гною як угнаенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарфасо́с, ‑а, м.

Машына для здабычы торфу гідраўлічным спосабам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

торфаўбо́рачны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для ўборкі торфу. Торфаўборачны агрэгат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідрато́рф, ‑у, м.

Спосаб распрацоўкі залежаў торфу пры дапамозе гідрамеханізацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Таршы́на, ’тарфіна, кавалак торфу’ (Юрч.), таршы́нка ’брыкет торфу’ (Ян.). Ад торх (гл. торф) як порах — парушынка, парушына, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сці́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па ўкладванню і рассцілцы торфу для сушкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрэ́за, -ы, мн. -ы, фрэз, ж.

1. Шматлязовы рэжучы інструмент для апрацоўкі паверхні металаў, дрэва, пластмас і інш.

2. Машына для рэзкі торфу, рыхлення глебы, здрабнення грунту і пад.

|| прым. фрэ́зерны, -ая, -ае.

Фрэзерныя машыны.

Ф. торф.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)