спо́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м.

Невялікая талерка з паднятымі берагамі, на якую ставіцца кубак або шклянка.

Расставіць сподкі на стале.

|| памянш. спо́дачак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. спо́дачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

talerzyk

м. талерачка, талерка;

talerzyk deserowy — дэсертная талерка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Éssteller

m -s - тале́рка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

нако́латы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад накалоць.

2. у знач. прым. З невялікай трэшчынай, надтрэснуты. Наколатая талерка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

се́ўрскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сеўру; зроблены на фарфоравым заводзе ў г. Сеўры. Сеўрскі фарфор. Сеўрская талерка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Wíegeschale

f -, -n тале́рка ва́гаў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Súppenteller

m -s, - глыбо́кая тале́рка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

надтрэ́снуты прям., перен. надтре́снутый;

~тая тале́рка — надтре́снутая таре́лка;

н. го́лас — надтре́снутый го́лос

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

таре́лка тале́рка, -кі ж.;

◊

не в свое́й таре́лке не ў сваёй тале́рцы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Паты́нка ’металічная талерка’, ’дыскас’ (Нас.), ст.-бел. патына, патыня, патина ’металічная талерка, якую выкарыстоўваюць у час абедні’ (1583 г.) запазычаны са ст.-польск. patyna ’тс’, якое з лац. patina ’міска, нізкая каструля, патэльня’ (Булыка, Лекс. запазыч., 180). Параўн. таксама паціна (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)