нако́латы, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад накалоць.
2. у знач. прым. З невялікай трэшчынай, надтрэснуты. Наколатая талерка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)