stłuczenie

н. выцятае месца; сіняк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

black eye [ˌblækˈaɪ] n.

1. сіня́к пад во́кам, падбі́тае во́ка

2. infml га́ньба, со́рам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

contuse

[kənˈtu:z]

v.t.

уда́рыць, набі́ць сіня́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ábschürfung

f -, -en ра́нка, сіня́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ліхта́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Асвятляльны прыбор у выглядзе шклянога футарала.

Вулічны л.

Электрычны л.

2. Шкляны праём у даху, а таксама зашклёны выступ у будынку.

3. Сіняк, кровападцёк пад вокам (разм.).

|| памянш. ліхта́рык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 і 2 знач.).

|| прым. ліхта́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Háutabschürfung

f -, -en ра́нка, сіня́к, садра́ная ску́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мікратра́ўма

(ад мікра- + траўма)

мед. нязначнае пашкоджанне скуры або слізістай абалонкі (укол, парэз, сіняк, драпіна).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Плямо́к ’сіняк’ (чэрв., Сл. ПЗБ). Да пляма (гл.). Суфікс -еж, як у бялок, жаўток.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Руда́ўка ’балотная рыжая вада’ (ТСБМ). Ад руды (гл.) як сіняўка ’сіняк; грыб паганка’, кісляўка ’яблыня з кіслымі пладамі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Stríemen

m -s, - паласа́, сіня́к, рубе́ц, кровападцёк (ад удару)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)