сіня́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Пасінелы кровападцёк на целе як след ад удару і пад.

С. на назе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Сіня́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Сіня́к
Р. Сіняка́
Д. Сіняку́
В. Сіня́к
Т. Сіняко́м
М. Сіняку́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сіня́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сіня́к сінякі́
Р. сіняка́ сіняко́ў
Д. сіняку́ сіняка́м
В. сіня́к сінякі́
Т. сіняко́м сіняка́мі
М. сіняку́ сіняка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сіня́к, -ка́ м.

1. синя́к, кровоподтёк, подтёк;

2. бот. синя́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіня́к, ‑а, м.

1. Пасінелае месца на целе, твары як след ад удару і пад. Саўка, змяты і збіты, у сіняках і з наручнікамі, ступіў крокі два да стала і спыніўся. Колас. Усё цела хлопчыка было ў сіняках, правая рука распухла і не згіналася. Сіняўскі.

2. Меданосная ядавітая расліна сямейства бурачнікавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сіняк (грыб) 4/50; 9/529

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Сіняк (расліна) 9/529

- » - звычайны 11/524—525 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

сіняк,

шапкавы грыб.

т. 14, с. 410

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сіняк,

род кветкавых раслін.

т. 14, с. 410

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сіня́к м. разм. мед. bláuer Fleck

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)