мяч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Суцэльны або пусты ў сярэдзіне шар з пругкага матэрыялу, здольны адскокваць пры ўдары аб цвёрдую паверхню.

Ручны м.

Валейбольны м.

|| памянш. мя́чык, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэ́льны, -ая, -ае.

1. 3 аднаго рэчыва, з аднаго куска, суцэльны.

Ц. мармур.

Цэльная металічная трубка.

2. Неразбаўлены, натуральны.

Цэльнае малако.

3. перан. Якому ўласціва ўнутранае адзінства.

Ц. характар.

|| наз. цэ́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзеразо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дзеразы; зроблены з дзеразы. Вакол рамак — суцэльны дзеразовы вянок. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

únunterbrochen, ununterbróchen

a безупы́нны, бесперапы́нны, суцэ́льны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рассе́ў, ‑севу, м.

Дзеянне паводле дзеясл. рассяваць — рассеяць (у 1 знач.). // Спосаб, якасць пасеву. Суцэльны рассеў. Добры рассеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

snare [sneə] n. па́стка, сіло́;

be caught in asna re тра́піць у сіло́;

snares and delusions суцэ́льны падма́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

éinteilig

a

1) непадзе́льны, суцэ́льны

2) аднаство́ркавы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

забу́хкаць, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць бухкаць. Забухкалі гранаты, застрачылі кулямёты і аўтаматы, ўдарылі вінтоўкі. Шалёная страляніна злілася ў суцэльны гул. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сплошно́й

1. (сплошь идущий) суцэ́льны; (непрерывный) безупы́нны, беспераста́нны; адзін;

сплошна́я коллективиза́ция суцэ́льная калектывіза́цыя;

сплошны́м пото́ком суцэ́льным (безупы́нным, беспераста́нным) пато́кам;

там сплошны́е леса́ там скрозь лясы́;

там сплошна́я грязь там адна́ гразь;

2. (не разделяющийся на слои) суцэ́льны;

сплошно́й грани́т суцэ́льны грані́т;

3. перен., разг. безупы́нны, беспераста́нны; адзі́н;

сплошно́й вздор адна́ лухта́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адразны́, ‑ая, ‑ое.

1. Прыстасаваны для адразання, які адразаецца. Адразны талон.

2. Не суцэльны, прышыты. Адразная сукенка.

3. Прызначаны для адразання. Адразны станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)