сту́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ступіць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ступля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да ступіць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ступа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ступаць — ступіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сту́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ступіць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крок, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Рух нагой пры хадзьбе, бегу, а таксама адлегласць ад нагі да нагі пры такім руху.

Дзіця зрабіла першыя крокі.

Ступіць на к. уперад.

2. толькі мн. Гукі, што ўтвараюцца пры хадзьбе.

У калідоры чуліся гулкія крокі.

3. звычайна адз. Тэмп руху пры хадзьбе.

Прыбаўце кроку!

Шпаркім крокам.

4. перан. Дзеянне, учынак.

Рашучы к.

Няправільны к.

5. перан. Этап у развіцці чаго-н.

К. у развіцці навукі.

Новы к. у асваенні касмічнай прасторы.

◊

Адзін крок — зусім блізка.

За два (тры і пад.) крокі — вельмі блізка.

Кроку не ступіць без каго-, чаго-н. — не абысціся без чыёй-н. дапамогі.

На кожным кроку — усюды. Не даваць кроку ступіць — не даваць самастойна дзейнічаць.

Першы крок — самы пачатковы перыяд якіх-н. дзеянняў або дзейнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ступа́ць ‘крочыць, ісці’ (ТСБМ, Нас., Ласт., ТС), ступану́ць ‘ступіць’ (Нас.; брасл., Сл. ПЗБ). Параўн. укр. ступа́ти, рус. ступа́ть, польск. stąpać, в.-луж. stupać, н.-луж. stupaś, чэш. stoupali, славац. stúpať, серб.-харв. сту́пати, славен. stọ́pati, балг. стъ́пям, макед. стапува. Прасл. *stǫpati ітэратыў да *stąpiti ‘ступіць’, гл. ступіць (Бязлай, 3, 321; Борысь, 577).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ступа́ць несов. ступа́ть; шага́ть; см. ступі́ць I;

◊ нага́ не ~па́ла — нога́ не ступа́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыступі́ць 1. Гл. ступі́ць.

Прыступі́ць 2 ’уступіць’ (ганц., Сл. ПЗБ). Да папярэдняга слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пераступі́цца ’пераабуцца’ (ваўк., Сцяшк. Сл.). Да ступі́ць, ступа́ць (гл.), параўн. уступі́цца ’ўсунуць ногі ў часовы абутак; абуцца’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пераўступі́ць, ‑ступлю, ‑ступіш, ‑ступіць; зак., што.

Аддаць, уступіць каму‑н. за тую ж цану што‑н. купленае. // Аддаць, уступіць што‑н. сваё другому.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)