паразбу́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Разбудзіць усіх, многіх. — Дзякую, дзякую! Што вы непакоіцеся? — гаварыла Ніна, стараючыся ціхенька ступаць, каб не паразбуджваць, хто ўжо спіць. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

clump​2 [klʌmp] v.

1. ця́жка ступа́ць

2. : clump together збіра́ць у гру́пу; садзі́ць/саджа́ць ку́памі/ку́пкамі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

trápsen

vi разм. мо́цна ту́паць, ця́жка ступа́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stump​2 [stʌmp] v.

1. то́паць, ту́паць, ця́жка ступа́ць, чыкільга́ць

2. infml азада́чваць, агаро́шваць;

I’m stumped. Я ў тупіку.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адта́лы, ‑ая, ‑ае.

Які адтаў, падтаў пад уздзеяннем цяпла. Сцежка яшчэ не абсохла, адталая зямля ўгіналася пад нагамі і было мякка ступаць. Пташнікаў. Даніла.. праз адталы ражок шыбы ўбачыў Ларысу. Кулакоўскі. Адразу запахла сырой адталай зямлёй. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tramp​2 [træmp] v.

1. ця́жка ступа́ць, ту́паць

2. бадзя́цца; валачы́ся; валачы́цца;

tramp the streets бадзя́цца па ву́ліцах

3. трамбава́ць, тапта́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дрыгва́, ‑ы, ж.

Топкае балота, багністае месца. Тут асцярожна трэба ступаць нагой: трава расце на дрыгве, якая гойдаецца пад нагамі. Чорны. Бывала, збочыць крыху танк з дарогі — і праваліцца ў дрыгву так глыбока, што да яго немагчыма і дакапацца. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кліша́ць, клыша́ты ’ступаць, ставячы ступні пяткамі ўнутр, а наскі ўбакі’ (З нар. сл.). Гл. клышаногі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́ступ ’расступанне, пропуск праз натоўп, скаціну’ (Нас., Касп., Байк. і Некр.). Да расступа́цца, гл. ступаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пераступі́цца ’пераабуцца’ (ваўк., Сцяшк. Сл.). Да ступі́ць, ступа́ць (гл.), параўн. уступі́цца ’ўсунуць ногі ў часовы абутак; абуцца’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)